فارسی من مشک زمینی است، ولی عده‏ای به من پسته‏ی زمینی هم گفته‏اند و به همین جهت نباید مرا با بادام زمینی اشتباه کرد. در تنکابن مرا اسکتو نامند. ترکان به من طبلاق گویند و در کتب قدیم از من بنام سعد با ضم سین یاد شده است من یک ساقه زیرزمینی هستم، بقدر یک زیتون و گاهی کمی بزرگتر که دارای بوی خوشی می‏باشم. یک نوع من در هندوستان و پاکستان به عمل می‏آید و شبیه زنجبیل است که چون آنرا بر پوست بمالند پس از مدت کمی موهای آنرا از بین می‏برد و این نوع سمی بوده نباید استعمال کرد. انواع غیر سمی من به اسامی سعد طویل، سعد مستدیر و سعد خوراکی است. سعد ماکول را می‏کارند و آنرا جهت ازدیاد شیر به پستانداران می‏خورانند. روغن من یک رنگ قشنگ طلایی دارد، من زیاد کننده شیر و خردکننده سنگهای داخلی هستم، عروق را باز می‏کنم، فهم و عقل را زیاد می‏نمایم، رنگ رخسار را باز می‏کنم، معده را تقویت و اشتها را زیاد می‏نمایم، اعصاب را نیرو داده و شهوت را تحریک می‏کنم، برای معالجه زخم معده مفید می‏باشم. بادشکن هستم، ضد سم عقرب هستم، خواه مرا بخورند و خواه در محل نیش آن بمالند، و چون مرا با آب ساییده و روی آتش بگذارند تا نصف شود و بسته شود، سپس برداشته هر روز ناشتا قدری از آن را میل نمایند بد بویی دهان را که در اثر معده باشد برطرف می‏کند و سوزش دهانه معده را معالجه می‏نماید. مخلوط من با روغن بنه درد کمر و مثانه را تسکین می‏دهد و برای درد رحم نیز مفید است، چه بخورند و چه بصورت حمول مصرف کنند. چکاندن آن در گوش سنگینی آنرا برطرف می‏کند. مالیدن من به دندان جهت تقویت لثه و خوشبویی دهان مفید است، پاشیدن گرد من روی زخم آنرا التیام داده، سبب روییدن گوشت نو می‏شود.
شستشوی صورت با آب جوشانده‏ی من جهت زیبایی رنگ رخسار و قرمزی گونه مفید است، زیاده‏روی در خوردن من فشار خون را بالا می‏برد و خون را فاسد می‏کند، چون مرا داخل صابون کنند آنرا خوشبو می‏نمایم و استفاده از این صابون باعث نیکویی رنگ رخسار می‏شود. نوع سمی من که در هندوستان می‏روید و در ایران به عمل نمی‏آید، پوست را زخم می‏کند و موهای بدن را به سرعت از بین می‏برد و خوردن آن باعث جنون است.