یکی از میوه‏های خونساز هستم.
برای چاق شدن مرا مصرف کنید.
لینت دهنده مزاجم.
اگر به شوره سر مبتلا هستید، مرا انتخاب کنید.
در پوست من خواص بسیاری نهفته است.
خاکستر پوستم برای بند آوردن خونریزی مفید است.
اسم من موز است. به من طلح و بنان نیز می‏گویند. در کتب قدیم طلر و طلح منضود ذکر شده است. زادگاه اول من مناطق استوایی و گرمسیر است اخیراً در بلوچستان مرا کاشته و محصول خوبی بدست آورده‏اند. در کتابهای قدیم نوشته‏اند که در جنوب ایران و سواحل خلیج فارس کمی به عمل می‏آید و میوه‏ی آن شیرین‏تر از موز هندی است. درخت من با همه بزرگی که گاهی قامت آن به سه متر و عرض برگ آن شصت سانتی متر میرسد، جزو گیاهان علفی به حساب می‏آید و در هندوستان مغز ساقه درخت مرا ورقه ورقه کرده، و آنرا با ماهی و یا تنهایی پخته مانند سایر سبزی‏ها و ریشه‏ها می‏خورند. من دارای انواع و اقسام می‏باشم و یک نوع نامرغوب من دارای هسته است. میوه‏ی من در صورت رسیدن دارای عطری ملایم، خوش طعم و شیرین است. میوه‏ی من نرم و بسیار مغذی است و قدرت غذایی آن کمی از سیب زمینی بیشتر است. میوه‏ی من دارای ویتامین‏های آ - ب - ث و هشتاد درصد قند می‏باشد، ولی از نظر مواد چربی - سفیده‏ای - ترشی - سلولز و کلسیم فقیر است و به همین جهت کسانی که در نواحی مرزخیز قوت غالب آنها میوه‏ی من است، پس از مدتی مبتلا به اختلالات معدی و سوء هاضمه و یبوست شده، کم خون و ضعیف می‏شوند. مبتلایان به آلبومین می‏توانند مرا همراه با غذاهای مناسب دیگر میل نمایند و چون فاقد مواد سفیده‏ای هستم برای آنها مفید می‏باشم. میوه‏ی مرا همیشه موقعی میل نمایید که کاملاً رسیده باشد. خوردن میوه‏ی خام من تولید ورم قولون (کولیت) می‏نماید و در روده ایجاد تخمیر می‏کند. خوردن من برای مبتلایان به مرض قند خوب نیست و مبتلایان به یبوست نیز باید از خوردن من پرهیز کنند. بعضی‏ها نسبت به میوه من حساسیت داشته، پس از خوردن آن زبانشان ورم کرده و یا جوش میزند. باین اشخاص توصیه می‏نماییم که بلافاصله بعد از خوردن من یک میوه ترش میل نمایند و یا با آب لیمو مضمضه کنند. از سوزاندن شاخ و برگ خشک شده‏ی من خاکستری بدست می‏آید که در بعضی از شهرهای هندوستان با آن لباس می‏شویند و به جای صابون به کار می‏برند و نیز از این خاکستر می‏توان قلیا و تیزاب صابون درست کرد. میوه‏ی نارس من دیر هضم و نفاخ است، ولی پس از رسیدن زود هضم می‏شود. من یکی از میوه‏های خونساز هستم و اشخاص ضعیف البنیه را چاق می‏کنم. من مسرورکننده و ملین می‏باشم.
سرفه‏های خشک را آسان می‏کنم و سینه را نرم می‏نمایم و به مزاج لینت می‏دهم. شهوت را تحریک می‏نمایم. مالیدن میوه‏ی کال من با سرکه جهت کچلی و شوره سر و همچنین جرب و خارش تجویز شده است.
مالیدن میوه من مخلوط با مغز تخم خربوزه جهت کک و مک و نیکویی رنگ چهره مفید است. ضماد پخته‏ی برگ من فرو برنده‏ی اورام است و ضماد میوه من جهت سوختگی آتش مفید می‏باشد و چنانچه بلافاصله به کار رود، از تاول زدن جلوگیری می‏نماید. پاشیدن خاکستر پوست درخت من جهت بند آوردن خون و درمان زخم‏ها نافع می‏باشد. زیاده روی در خوردن میوه‏ی کال من باعث زیادی بلغم و باعث قولنج و پیچش شکم خواهد شد. مخصوصاً در پیران و اشخاص سرد مزاج - هرگز بعد از خوردن میوه‏ی من آب ننوشید و مرا هیچگاه ناشتا میل ننمایید. جوشانده‏ی ریشه درخت من ضد کرم است. پوست میوه من از سمت داخل جوهر را بخود می‏گیرد و برای پاک کردن جوهر و مرکب از روی دست به کار می‏رود. عصاره میوه‏ی مرا به اطفال شیرخوار می‏توان داد - کمپوت میوه‏ی من جهت پیران و اشخاصی که معده‏ای ضعیف دارند تجویز می‏شود. در بعضی از کتاب‏های فلاحی قدیم نوشته‏اند اگر هسته‏ی خرما را میان فیل‏گوش (نوعی سیب زمینی است) گذاشته و بکارند درخت موز می‏شود. من نسبت به صحت این موضوع تردید دارم و بایستی حقیقت آن را از متخصصین کشاورزی پرسید.