نوع کوچک مرا در فارسی بهار گویند و فرنگیها به آن بابونه‏ی کاذب لقب داده‏اند. خوردن آن جهت تنگ نفس و خونریزی سینه و خوردن یک مثقال بر آن با سکنجبین و نمک جهت تنگ نفس، اسهال و سودا و از بین بردن خون منجمد سودمند می‏باشد. خوردن یک مثقال گل خشک من با سکنجبین جهت درمان تنگ نفس و زیاد شدن اشتها و خوشبو کردن معده مفید می‏باشد و خوردن پنج گرم آن جهت باز شدن ادرار، عروق و رفع قولنج نافع است. خوردن جوشانده برگ من با آب عسل، ادرار را فوق‏العاده زیاد می‏کند و محلل خون منجمد در معده و مثانه است و درد آن را تسکین می‏دهد و چون همراه با گل من مصرف شود، سنگ مثانه را خرد و قولنج کلیوی را باز می‏کند و حمول آن قاعده‏آور و مقوی رحم است. شیاف آن جهت از بین بردن دکمه‏های بواسیر تجویز شده است. نشستن در آب جوشانده‏ی آن، سختی رحم را از بین می‏برد. ضماد جمیع اجزای من جهت درمان بادسرخ ورمهای گرم و سرد و نیز جهت ترمیم ترک پوست و معالجه زخم‏های بدخیم بسیار سودمند می‏باشد و زیاده‏روی در خوردن من باعث سردرد و سرگیجه و سنگینی سر است و ضماد گل و برگ من جهت نیکویی رنگ رخسار مفید می‏باشد.