میوه‏ی نوع تلخ من محلل و ضد عفونی‏کننده و پاک کننده‏ی اخلاط است. ضماد آن با سرکه جهت سر درد و سرمه‏ی آن به چشم، جهت تقویت بینایی به کار می‏رود.
جهت تنگ نفس و سرفه و ورم سینه مفید می‏باشد، مخصوصاً اگر همراه با نشاسته خورده شود و اگر کمی از آن را با نعناع بخورید، درد کلیه را تسکین می‏دهد و خوردن آن همراه با عسل جهت باز شدن کیسه‏ی صفرا و کبد و سپرز و امراض آنها نافع است.
مالیدن کوبیده میوه تلخ من به سر، شوره و شپش و رشک را از بین می‏برد.
استعمال یک دانه‏ی آن عادت ماهانه‏آور است. ضماد آن با سرکه و جهت زخم‏های کهنه و زخم‏های چرکی پوست و زخم‏های عصبی و جرب و خارش و ترکیدن پوست مفید است.
مالیدن آن به صورت، برطرف کننده‏ی کک و مک و آثار پوست می‏باشد ضماد آن بر محل گزیدن سگ هار قبل از رسیدن پزشک نافع است. میوه‏ی تلخ من جهت روده مضر است و زیاده‏روی در خوردن آن تولید مسمومیت می‏نماید که ممکن است مرگ همراه داشته باشد.