اسم من تمشک است. به من تمیش - تلس - سه گل - توت سه گل و تلو هم می‏گویند. در کتب قدیم از من به اسامی علیق الجیل - توت العلیق یاد شده است و در همه جا مرا برادر و قائم مقام چیالک (توت فرنگی) معرفی کرده‏اند.
من دارای انواع خاردار نیز می‏باشم، به انواع خاردار من در نورلم، در شیرگاه و میاه دره تمیش در آمل دوته - در رامیان تموش و بورنیگان در تنکابن و الش و ولش و جولوش در آستارا، هندل در لاهیجان کره تیق در ارسباران، بورجن در طوالش، تمیشه بور در رودسر، و رامسر تمشک، در بجنورد دولانا، در مازندران تمش و در کردستان تورک نامند.
میوه من مثل چیالک سرشار از ویتامین‏های ث، قند، توت، جوهر لیمو و ترشی سیب است و به همین جهت طعم ترش مطبوعی دارد، و به علت داشتن املاح زیاد، خون را قلیایی کرده و ترشی آن را از بین می‏برد.
میوه من بسیار خنک و ضد رطوبات بدن است و راه ورود میکربها را به عروق می‏بندد و از خونریزی و فساد خون جلوگیری کرده، و رقت خون را درمان می‏کند.
ملین و اشتهاآور بوده و ادرار را زیاد می‏کند. مسکن صفرا و پاک‏کننده صفرا از امعاء است. بهترین درمان روماتیسم و تصلب شرائین است، برای کسانی که از درد معده رنج می‏برند، میوه‏ی خوبی است و از تحریکات جلدی جلوگیری می‏نماید.
قندش برای مبتلایان به مرض قند مفید و مداوا است خوردن آن تنفس را آسان و تنگ نفس را درمان می‏کند.
شربت من برای مبتلایان به تب و آبله مرغان و سرخک بسیار مفید است. غرغره جوشانده من برای درمان دردگلو و آنژین سود فراوان دارد.
سکنجبین میوه من خنک‏کننده بوده و برای رفع یرقان و التهاب صفرا و کبد سودبخش است. میوه من مقوی احشاء رحم است، ضماد برگ من جهت زخم‏های سرد و برآمدگی چشم از حدقه مفید است، عصاره برگ و ساقه من که تازه چیده و کوبیده و با کمی صمغ مخلوط نمایند، جهت امراض چشم مخصوصاً جوش پلک و ریزش اشک و ناخنه و ورم پلک چشم مفید می‏باشد. جویدن برگ من جهت ورم لثه و رفع بی‏حسی آن مفید می‏باشد. جوشهای دهان را از بین می‏برد و بوی بد دهان را برطرف می‏نماید.
نوشیدن آب برگ و ساقه من که تازه باشد با کمی صمغ عربی جهت تقویت معده و خونریزی معدی و بند آمدن اسهال و معالجه بواسیر نافع است. در طب سنتی ایران نوشته‏اند که اگر زنی هنگام رگل جوشانده برگ و میوه تمشک بنوشد در آن ماه از آبستن شدن معاف خواهد بود.
گل من نیز اسهال را بند می‏آورد و ضماد برگ من بر روی دکمه بواسیر خونی نافع است. میوه‏ی من قابض‏ترین اعضای من است، نوشیدن جوشانده‏ی ریشه من علاوه بر بند آمدن اسهال، سنگ کلیه و مثانه را خرد می‏کند. ضماد برگ من ورمها را فرو می‏نشاند و کورک و دمل را باز می‏کند. و مانع زیادشدن زخم‏های خوره‏ای است.
مالیدن عصاره میوه‏ی من جهت زخم‏های آبدار و چرکی نافع بوده، آنها را خشک می‏کند و گل من نیز همین خاصیت را دارد.
ضماد برگ و ساقه‏های نازک من جهت درد بیخ ران و کوفتگی پا که در اثر ورزش و راه پیمایی عارض شود نافع است. پخته برگ و میوه من مو را سیاه می‏کند و خضاب خوبی است و مداومت در استفاده از آن، مانع سفید شدن مو می‏باشد و این خاصیت به علت داشتن فلز منگنز است که در آن زیاد بوده و عامل سیاهی موی بدن انسان می‏باشد.
میوه من پادزهر سموم حیوانی است و مخصوصاً ضد سم مارماهی شاخ دار است. مقدار خوراک عصاره و گل من 9 مثقال است!