از بین انواع خشخاش تنها من که خشخاش سفید نام دارم اهلی و بستانی شده و کشت می‏شوم. و طبق تحقیقاتی که به عمل آمده کشت من در ایران از قرن نوزدهم شروع شده و قبل از آن در ایران کاشتن من معمول نبوده ولی از زمان تسلط اعراب بر ایران مختصری از شیره‏اش از خارج به ایران وارد شده است. گل بوته من که به گل شیطان معروف است سفید و با خطوط الوان بسیار زیبا و دیدنی است. دانه‏های کوزه من به الوان سفید - زرد - قهوه‏ای و سیاه دیده می‏شود و طبق مقررات داروسازی روغن خشخاش را فقط بایستی از دانه‏های سیاه گرفت ولی در صنعت رعایت این اصل نمی‏شود. شیره‏ای که از کوزه من می‏گیرند نامش افیون می‏باشد که بدون جهت به تریاک معروف شده و بعدا در جای دیگر خود را به شما معرفی کرده زیان خود را شرح خواهد داد، دانه‏های من 25 درصد روغن دارد و این روغن در داروسازی و صنعت مصرف می‏شود. به کوزه خشک کرده من کوکنار می‏گویند. کبسول مرا هنگامی که رنگ آن شروع به زرد شدن کرد چیده و خشک می‏کنند. کوکنار مسکن و آرامبخش است، جوشانده آن بطور غرغره در مورد گلودرد و سینه درد تجویز می‏شود و تنقیه این جوشانده در مورد اسهال خونین بکار می‏رود. خوردن دانه‏های من حرکات دودی معده را تقویت کرده و نفخ را از بین می‏برد. در استعمال داخلی کوکنار بدون دانه به صورت دمکرده یک درصد بکار می‏رود.