اسم من خولنجان است و دو نوع دارم، خولنجان بزرگ و خولنجان کوچک. قسمت مورد استفاده من زیرزمینی است که عده‏ای به غلط آنرا ریشه تصور کرده‏اند. به این ساقه زیرزمینی عده‏ای قره غات هم می‏گویند و به زبان فرنگی مرا گالانگا صدا می‏کنند. فارسی من خسرودارست. رنگ من سرخ تیره و طعم من تند و معطر است.
من مقوی معده و روده‏ها هستم. اشتها به غذا و شهوت را زیاد می‏کنم. به علت داشتن مواد صمغی سینه را نرم و صدا را باز می‏کنم. بوی بد بدهان را از بین میبرم. درد کمر را تسکین داده، و ضد نفخ می‏باشم. ترشی معده را از کم می‏کنم و از زیادی ادرار جلوگیری می‏کنم. در طب سنتی ایران برای خنازیر و سرطان و سیاتیک مرا تجویز می‏کردند. نگاهداشتن تکه‏ی کوچکی از من زیر زبان از لکنت آن می‏کاهد و برای زود حرف زدن اطفال نیز از من استفاده می‏کردند. 5/2 گرم ساییده من با چهل گرم شیر تازه جوشیده، جهت تحریک شهوت تجویز می‏شود. مالیدن من با روغن زیتون کک و مک را از بین می‏برد. عرق من بادشکن می‏باشد. زیاده‏روی در خوردن من برای سینه و حجاب حاجز مضر بوده، و باعث بند آمدن ادرار است.