فارسی من سعتر است، ولی پزشکان قدیم اسم مرا باصاد یعنی صعتر می‏نوشتند. بیابانی مرا آویشن وبستانی مرا مرزه گویند. آویشن شیرازی نوع دیگری از من است. یکنوع دیگر من صعتر فارسی است که رنگ آن سفید است و دارای تمام خواص پونه بوده و پادزهر شوکران و تریاک است. عرق را زیاد می‏کنیم و از دوستان کبد بوده و رنگ و رو را باز می‏نماییم. مخصوصاً اگر همراه با انجیر خشک خورده شویم. پزشکان قدیم خوردن مرزه را همراه با خوردن غذاهای ثقیل مثل حلیم و کله پاچه مفید می‏دانستند و امروزه ثابت شده است که مرزه مانند سایر گیاهان خانواده نعنا کلسترول خون را پایین می‏آورد و چربی خون را کم می‏کند بذر ما در همه احوال قوی‏تر از برگ ما است. ضد یرقان، مهیج شهوت بوده و جویدن آن مسکن درد دندان و زیادکننده اشتها است.