صمغ درخت من که سقز نام دارد، مقوی معده بوده، و به هضم غذا کمک می‏کند و با آن سقزهای تجارتی را می‏سازند. پیشاب آور و محرک اشتها است و با محلول الکلی آن در صنعت نوعی ورنی فسادناپذیر ساخته می‏شود. ضماد آن که با پیه ذوب می‏شود جهت رفع کجی و ترکیدن ناخن و درمان شقاق مزمن (ترک نشیمنگاه) می‏باشد. مخصوصاً اگر کمی شنجرف به آن اضافه شود. صمغ درخت من مخلوط با روغن زیتون جهت بر طرف کردن و رمها و ترک پوست و خارش آن سودمند می‏باشد. مقدار خوراک سقز پنج گرم می‏باشد. اهالی بلوچستان و استانهای جنوبی که از میوه من استفاده می‏کنند، در برابر امراض بزرگ مثل سرطان در امان می‏باشند. و اگر دسترسی به میوه‏ی من ندارید، از ترشی من که به چاتلانغوش معروف است استفاده کنید.