عربی من شجرالحر و حریطه است و بعضی از اعراب زالزالک گویند. در اطراف تهران به من سنجد تلخ، در مازندران زیتون تلخ و شال سنجد - در گیلان زبیل آغاجی می‏گویند. در کتب طبی قدیم از من بنام آزاد درخت ذکر شده و فرنگی‏ها آزاد رخت گویند و این همان نام اصیل ایرانی است که فرنگی‏ها با مختصر تغییری بکار برده‏اند. زادگاه اولیه‏ی من ایران است، ولی امروزه در هندوستان - چین - اطراف دریای مدیترانه و آمریکا کاشته می‏شوم. میوه‏ی من شبیه زالزالک درشت بوده و تلخ است. در آمریکا پوست - ریشه - برگ و میوه مرا تحت نام مورکوزا به عنوان ضد کرم تجویز می‏نمایند و گوشت میوه من مخلوط با پیه از قدیم در ایران داروی مخصوص ضد کچلی بود که آنرا روی پوست سر مالش می‏دادند - از پوست درخت من در صنعت داروسازی یک ماده‏ی دارویی می‏گیرند که ضد کرم است. میوه من لعابی دارد که خاصیت آن مبهوت و حیران کردن است و به همین جهت در چین از آن جهت صید ماهی استفاده می‏کنند. برگ و درخت زنده من خاصیت ضد حشره دارد - در هندوستان از دانه‏های سخت میوه‏ی من تسبیح درست می‏کنند. و آنرا بالای درب خانه‏های خود آویزان می‏نمایند تا بیماری داخل خانه‏های آنها نشود. یکی از قهرمانان رمان معروف ویکتور هوگو گردن بندی از هسته میوه‏ی من داشت.
گل من باز کننده‏ی دماغ است، مخصوصاً برای پیران و سرد مزاجان بوییدن آن سر درد را تسکین می‏دهد و چون آب جوشانده برگ مرا در بینی بکشند، آنرا باز می‏کنم. شستشو با آب جوشانده‏ی برگ و شاخه‏های من به تنهایی تسکین دهنده‏ی سر دردهای مزمن است، و گوشت میوه و کوبیده‏ی برگ من چرک زخم‏ها را از بین می‏برد. چکاندن آب جوشانده‏ی برگ من در گوش درد و رطوبت آنرا درمان می‏کند. ضماد برگ من بر بالای شکم، قی را تسکین می‏دهد و بر رووزیر ناف کرم معده را می‏کشد و خوردن عصاره برگ من مانع قی کردن و باز کننده‏ی گرفتگی معده است.
خوردن جوشانده‏ی برگ من سنگ‏ها را می‏ریزاند و ادرار را زیاد می‏کند و خون منجمد در مثانه را خارج می‏کند و سموم را دفع می‏کند نوشیدن آب برگ تازه‏ی من با زنجبیل تازه درد رحم را ساکت می‏کند و عدم نظم و خونریزی بیش از حد عادت ماهانه زنان را اصلاح می‏نماید و رحم را برای بارداری آماده می‏سازد من برای برص و زخم‏های چرکی و پلید مفید می‏باشم صاحب کتاب دستور الاطباء نوشته چون دوازده من میوه و برگ رسیده و زرد شده‏ی مرا با شش من آب در خمره ریخته و سر آنرا به بندند و سه هفته در زمین خاک کنند و روزی یک مرتبه بر سر بمالند و هر سه روز یکبار به حمام بروند و بعد از حمام نیز دوباره بمالند و سر را با پارچه‏ی نازکی بپوشانند. زخم‏های آن از بین می‏رود و سبب روییدن مو می‏شود. این مرهم، کچلی و امراض جلدی را معالجه می‏کند و باعث روییدن مو می‏شود. من مضر معده بوده، زیاده‏روی در خوردن من باعث غش و قی صفراوی است.
من جذام - برجس - زخمهای پلید را از بین می‏برم و درد آنها را ساکت می‏کنم و صاحب کتبا دستور الاطباء نوشته چون دوازده من میوه و برگ رسیده و زرد شده‏ی مرا با شش من آب در خمره ریخته و سر آنرا ببندند و سه هفته در زمین خاک کنند و بعد تا شش ماه هر روز یک لیوان از آن بیاشامند بهترین دوا برای بیماری جذام و پیسی است و بخور آن به تنهایی یا با برگ پنج انگشت درد را برطرف می‏کند.