فارسی من لاله‏ی سرخ است، به من لاله‏ی داغدار - اشک خونین هم می‏گویند و در کتب طبی قدیم مرا شقایق نعمانی لقب داده‏اند. در وجه تسمیه من به نعمان روایات مختلف است، عده‏ای می‏گویند که چون برگهای من به رنگ خون است و نعمان نیز به معنی خون آمده، از این جهت مرا شقایق نعمانی خوانده‏اند.
عده‏ای دیگر مرا به نعمان بن منذر منسوب کرده و می‏گویند که چون او مرا زیاد دوست داشت و در اطراف قصر خود کاشته و از گلبرگهای من برای خضاب استفاده می‏کرد، این نام به من داده شده است.
گیاه من در برگ - گل و دانه شبیه خشخاش است. با این فرق که در همه چیز کوچکتر و دانه هایم ریزتر است.
رنگ من منحصرا سرخ است و در قاعده‏ی آن لکه‏های سیاه رنگ دیده می‏شود و به همین جهت است که عده‏ای مرا با لاله اشتباه کرده و حتی عده‏ای از مترجمان فرنگی تولیپ را شقایق نعمانی تصور کرده‏اند و این اشتباه است.
شقایق النعمان را به زبان ترکی کوکلیکو می‏گویند و همچنین بعضی از مترجمین آنمون را شقایق النعمان ترجمه نموده‏اند.
این دسته نیز اشتباه کرده‏اند چون این هم گیاهی است از دسته آلاله‏ها و شباهتی به شقایق النعمان ندارد.
قسمت مورد استفاده من بیشتر گل من است که بایستی پس از جمع‏آوری به سرعت خشک شود و الا خراب و فاسد خواهند شد. برخلاف تصور عده‏ای در گل من اثری از مرفین نیست، بلکه ماده‏ی عامله من آراندرین نام دارد که در گلبرگ‏ها مقدار آن بسیار کم و در کاسه گل و کوزه‏ی آن و همچنین در دانه‏های ریز آن زیاد است.
گل من دارای یک ماده‏ی رنگین، کمی قند و مقداری صمغ است. گلبرگهای من دارای مختصری اثر تسکین دهنده بوده عرق را زیاد می‏کند. مصرف آن در بیماریهای سینه، سیاه سرفه، آنژین و تب‏های دانه‏ای مفید است و بطور محسوس خواب‏آور بوده، و در صنعت داروسازی مصرف دارد.
خوردن گل خشک من تا حدود ده گرم جهت تسکین درد معده و روده‏ها مفید بوده گرد آن خون را بند می‏آورد و استنشاق جوشانده‏ی آن برای جلوگیری از خون دماغ تجویز شده است. گل من همراه با کاه جو که بطور جوشانده مصرف شود، ادرار، حیض و شیر را زیاد می‏کند و مالیدن عصاره‏ی من برای بهبود زخم‏های چرکی و درمان ترک پوست و فروبردن ورم چشم مفید است. ضماد گل من با پوست گردو سیاه کننده‏ی مو و معالج زخم‏های جلدی است که منشا عصبی داشته باشد، خوردن یک گرم بذر من هر روز با آب سرد جهت رفع برص آزموده شده است، من در دره بازفت سرحد ایران و عراق زیاد می‏رویم.