گیاه من تیغی است از خانواده خارخاسک، به نام تیغال و تیهال، و منجک آن از دسته‏ی قاب بالان است، به نام خز و کک. طرز ساختمان من با سایر انگبین‏ها فرق دارد، زیرا خز و کک مرا برای تغذیه خود نمی‏سازد، بلکه برای حفظ نوزاد خود نیکنوش گیاهان را گرفته، و آنرا به صورت انگبین در آورده، و مانند پیه دور تخمها و نوزاد خود می‏بندد و پس از چندی که نوزاد بالغ شد، پیله را سوراخ کرده از آن خارج می‏شود. ترکیبات این پیله عبارتند از سلولز - نشاسته و قندی به نام تره‏هالز - در آن یک ماده‏ی ضد حساسیت نیز وجود دارد. و به همین جهت است که بعضی از بیمارانی که مبتلا به تنگ نفس می‏باشند، از جوشانده‏ی من بهره‏مند می‏گردند. من مانند سایر انگبین‏ها ملین بوده و دستگاه گوارش را منظم می‏نمایم. به گیاه من اعراب رعی الایل و شوک الجمال - شوک الجمل - شکر تیار هم میگویند. جهت سرفه و سوزش مری توصیه شده‏ام - صدا را زیاد می‏کنم و خشکی گلو را برطرف کرده، نرم می‏نمایم. زیاده‏روی در خوردن من تولید قی می‏نماید و مقدار خوراک من تا هجده گرم می‏باشد. صاحب کتاب اختیارات مرا اشتباهاً سکرالعشر دانسته است و من غیر از آن می‏باشم!