برادرانم بید خشت - ترنجبین - ون انگبین - شکر گز - و شکر تیغال و بیست انگبین دیگر می‏باشند. ما جزو انگبین‏های دوایی هستیم و با انگبین‏های غذایی گز انگبین و گز علفی برادر ناتنی می‏باشیم و فرق ما بیشتر در خاصیت مسهلی ما است زیرا به مقدار زیاد خاصیت اسهالی داریم ولی اسهال ما بدون اذیت و اضطراب است و پس از آنکه معده را پاک کردیم، تولید یبوست نمی‏نماییم و بهترین مسهل برای اطفال و پیران سالخورده می‏باشیم، در گذشته ما قلم مهمی از صادرات ایران را تشکیل می‏دادیم ولی اکنون کمی از مصرف ما کم شده و کشورهای دیگر بازار ما را گرفته‏اند!
منج من از دسته سوم یعنی میکرومنجها است، در اثر خراش وارده بر روی پوست برخی گیاهان میکرومنج من وارد عمل شده و مرا می‏سازد - در خراسان و هرات مرا از گیاهی به نام کاروان کش می‏گیرند و نوع عالی من است. به این گیاه کشیرو نیز می‏گویند، ولی در شهرهای دیگر ایران، نوع دیگر من از گیاه کپ شیر به عمل می‏آید. این گیاه در کرج - ارنگه - آذربایجان - ارومیه - صائین قلعه - زنجان - رودبار و بلوچستان می‏روید، ولی در همه جا شیر خشت نمی‏دهد و علت آن عدم وجود میکرومنج در آن نواحی است، محصول من در سال‏های خشک بیشتر از سال‏های بارانی است. حال اجازه بفرمایید سایر برادران خود را معرفی کنم و بعد خواص مشترک خود را برای شما شرح دهیم.