من یک شبه فلز از عناصر ضروری بدن انسان هستم و با اینکه بیشتر از سایر فلزات معدنی در بدن پخش شده‏ام و جز مکمل نسوج و استخوانها هستم، معذلک تاکنون غذاشناسان نتوانسته‏اند علایم کمبود و گرسنگی مرا در بدن انسان کشف کنند ولی همینقدر می‏دانند که وجود من برای نسوج و استخوانها و مغز و اعصاب انسان لازم و ضروری است. ولی کمبود من تولید چه امراضی می‏نماید تاکنون کشف نشده است. حتی در جنوب ایران و سواحل خلیج فارس و امارات خلیج که خاک از نظر من فقیر است، گرسنگی فسفری شناخته نشده و کسی نمی‏داند تظاهرات این نوع گرسنگی نامرئی چیست؟ در آزمایشگاه اگر یک قطعه استخوان را گرفته فسفر آنرا بگیریم غضروفی می‏شود ولی نخوردن من این ضایعه را نشان نمی‏دهد تنها اثری که از کمبود من تاکنون شناخته شده است کمی جمعیت است و بخوبی همه می‏دانند که هر جا فسفر زیاد است جمعیت زیادتر می‏شود و در جاهایی که خاک آنها فاقد من می‏باشند احشام نیز پرورش پیدا نمی‏کنند - آبهایی که مقدار من در آنها کم است ماهی زیادی ندارند و اگر دارند آن گونه که در آبهای پر از فسفر است پرورش یافته نیستند. ماهی قزل آلا که در آب جاجرود پرورش پیدا می‏کنند به مراتب زیادتر و درشت‏تر از برادرانشان که از آب رودخانه کرج استفاده می‏کنند هستند و این به علت فراوانی فسفر در رودخانه جاجرود است در مناطق استوایی که احشام دچار گرسنگی فسفری هستند همگی ضعیف بوده، رشد آنها متوقف شده و بد شکلی اسکلت‏وارند. کمبود من در حیوانات علفخوار سبب می‏شود که آنها خوی درندگی پیدا کرده و استخوان حیوانات مرده را بجوند. در مکه بزها به خوردن کاغذ و جویدن استخوان علاقه‏مند می‏باشند. آنها استخوان می‏خورند تا کمبود و گرسنگی نامرئی خود را جبران کنند. من در بادام - مغز هسته - پسته - گندم - جوانه گندم - انگور مخصوصاً غوره - سیر - یونجه - گل لادن - جو - نخود تازه - ذرت - لوبیای تازه - عدس - کلم - اسفناج - مارچوبه - پیاز - کاهو - هویج - سیب - برنج - کرفس - سیب زمینی - گل کلم - تره فرنگی - گوجه و آلو - توت فرنگی - تمشک - گوجه فرنگی - کاسنی - خیار - بلوط - قارچ - کنگر - آرتیشو - گردو - فندق پیدا می‏شوم.