در اطراف تهران و کرج به من فلفل بیابانی و در اطراف شیر از دل آشوب در نیکشهر و ایرانشهر بنگاله و گونک نامند. من در نواحی البرز - خراسان - خرمشهر - شهبازان - کازرون - اطراف خلیج فارس - بندرعباس - صالح آباد و قم می‏رویم.
اعراب به من فنجکشت و اثلق و فرنگی‏ها گاتیلیه می‏گویند. زادگاه اولیه من ایران و آسیای مرکزی است. ولی امروزه در جنوب اروپا و در سواحل دریای مدیترانه کاشته می‏شوم.
درختچه‏ای هستم زیبا، به ارتفاع 5/1 تا دو متر مرا به علت گلهای زیبایی که دارم، به عنوان یک درخت زینتی می‏کارند - برگهای من پنجه‏ای و پنج تایی است - گلهای من به رنگ آبی و شبیه سنبله‏ای است دراز. میوه من آبدار و میان آن سخت و بادوام است. اگر برگ مرا بدست بمالید، بوی خوشی از آن استشمام می‏شود. میوه من قابض بوده و به هضم غذا کمک می‏کند. دماغ و کیسه صفرا و معده را باز می‏نماید و برای سردرد مفید است. برای معالجه جنون، بواسیر و گرفتگی طحال و ورم رحم تجویز شده است. برای یائسگی پیشرس مرا تجویز کرده‏اند. برای پیچیدگی اعصاب و ترک تهیگاه (شقاق) و جلوگیری از تأثیر زهر مار و حشرات دیگر، بکار می‏روم و چنانچه برگ تازه مرا کوبیده، بدون آب مانند شامی در روغن سرخ کنند و بعد با عسل آنرا به زنی، که مبتلا به پرسوت است بخورانند، درمان خواهد شد (پرسوت یک بیماری رحمی است که بعد از زایمان همراه با تب دیده می‏شود و علامت آن زردی و ضعف و کم اشتهایی است) اگر با خوردن یکی دو دانه از این شامی حال آنها رو به بهبودی رفت، معالجه را ادامه دهید.
ضماد میوه وبرگ من جهت دردسر و بواسیر نافع است. خوردن برگ من شیر را زیاد و شهوت را کم می‏کند. ادرار و خون عادت ماهانه را نیز کم می‏نماید. حمول و بخور برگ و میوه من، همراه با مقدار مساوی پونه جهت باز شدن ادرار و قاعدگی و نشستن در آب جوشانده آنها، جهت ورم رحم و مقعد و مرهم آن با روغن و برگ موجهت ورم بیضه مفید است. ضماد گرم برگ من، برای ورم بیضه و بیضه‏ی آب آورده مفید است.
میوه من لطیف‏تر از برگ من است و من برای کلیه ضرر دارم و بهتر است همیشه مرا همراه با صمغ عربی مصرف نمایند تا زیانم از بین رود و برای کبد مفید باشم.
مقدار خوراک میوه من تا یک مثقال است، هفت عدد از برگ من مسهلی قوی است. من سابقاً جزو ترکیب یکی از آبهای ضد سوزاک بودم و مرا از آن جهت اضافه کرده بودند که جلوی تحریک را بگیرم تا زخم التیام پذیرد و چون اثر من بعد از بهبودی هم ادامه داشت، آنرا حذف کردند و بجای آن انیسون اضافه نمودند.
راهبان و پارسایان در بهار مرا زیر خود فرش میکنند تا شهوت بر آنها غلبه نکند تکیه کردن بر چوب درخت من مانع آمیزش و شهوت است و گذاشتن من زیر فرش خواب مانع احتلام است.