فارسی من مرزنگوش و معرب آن مرزنجوش است. اعراب به من سرمق و عنقر می‏گویند. من از اقسام قوی سوسنبر هستم. بوییدن من و نوشیدن جوشانیده من دماغ را باز می‏کند و سر درد را برطرف می‏کند و مالیخولیا را درمان می‏نماید و معالج زکام و آبریزش بینی است. بوییدن من مستی را کم می‏کند و رفع خماری می‏نماید و گرفتگی سوراخهای بینی را باز می‏نماید.
مالیدن من با حنا در تسکین سر درد اثری نیکو دارد. برگ و سرشاخه‏های من اسانس فراوان دارد و در داروسازی از آنها استفاده فراوان می‏شود.
برگ من علاوه بر معطر کردن اغذیه سبب آرامش خاطر بوده، کینه و حسد را از بین می‏برد.
از اسانس من در صنعت برای معطر کردن صابون استفاده می‏شود. یک نوع من که به نام مرزنگوش افریقایی معروف است در نواحی خشک ایران و اروپا و افریقا می‏روید، و در ایران به آویشن کوهی معروف است.
ارسطو خواص زیادی را به آن نسبت داده که مهمترن این خواص تقویت معده، بادشکن، معرق و ضد تشنج است.