زبان خوراکیها ، من هندوانه هستم
من با اینکه بیش از دو هزار سال است به ایران مهاجرت کرده و در این سرزمین پر برکت پرورش یافتهام، معذلک هنوز ایرانیان مرا هندو دانسته و هندوانه میخوانند، در کتابهای پزشکی قدیم مرا خربوزه هندی و حبالحجاز لقب دادهاند و به این ترتیب معلوم نیست که مرا هندی یا عرب میدانند. حقیقت امر این است که تخمه مرا از حجاز به ایران آوردهاند، ولی همانطور که امروز هر میوه یا سبزی تازه واردی را مردم فرنگی میدانند، و یک لقب فرنگی مثل گوجه فرنگی - هویج فرنگی - انگور فرنگی - جعفری فرنگی و کاهو فرنگی به آنها میدهند، در سابق هم که فرنگ وجود نداشت و هندوستان سرزمین عجایب بود میوهای که تازه وارد ایران میشد، آنرا هندی میدانستند و یک عنوان هندی به او میدادند در فرهنگ عربی مرا دابوقه و اعراب حجاز حب حب میخوانند.
من دارای آب زیاد بوده، خنک، مسکن التهاب و فشار خون و برطرفکننده عطش زیاد هستم، ادرار را زیاد میکنم و سازندهی خون و صالح رقیق هستم بهترین درمان حصبه و مطبقه بوده و در این راه شهرت دارم، ولی چون سلولز زیاد داشته و دیر هضم و نفاخ هستم، این دسته از بیماران نمیتوانند از گوشت من استفاده کنند. برای آنها که رودههایشان مجروح است، تولید نفخ خطرناک است، لذا به این دسته از بیماران توصیه شده است که آب مرا گرفته صاف کرده و با کمی شیر خشت مخلوط نموده و نوش جان نمایند تا به این ترتیب هم تبرید کرده و هم دچار نفخ و ناراحتی معده و روده نشوند.
اشخاصی که معده و رودههایشان تنبل شده، و نمیتوانند گوشت مرا به آسانی هضم نمایند آنها هم میتوانند به این دستور عمل نمایند، و یکی دیگر از طرق جلوگیری از نفخ خوردن مربای پوست من است و در اینجا بد نیست که شما را به یکی دیگر از اسرار طبیعت آشنا سازم، ما میوهها که خوراک اصلی انسان هستیم، در برابر منافع سرشاری که داریم گاهگاهی عوارضی نیز از خوردن ما متوجه شما خواهد شد، ولی دستگاه آفرینش غالباً داروی این عوارض را در قسمتی دیگر از بدن ما قرار داده است، چنانچه اگر کسی در اثر خوردن پوست برنج سفید کرده، مبتلا به مرض بری بری شود میتواند این بیماری را با خوردن پوست برنج بر طرف کند، نفخ حاصله از بعضی از میوهها هم درمانش در پوست آنها است. چنانچه اگر خیار را با پوست بخورید، مبتلا به نفخ معده نخواهید شد، خوردن مربای پوست من هم نفخ را از بین میبرد. خوردن زردآلو با هسته نیز به همین منظور توصیه شده است.
در گذشته، از پوست من خورش پوست هندوانه نیز درست میکردند، و یکی از غذاهای مخصوص اعیان و اشراف بود، ولی متأسفانه این روزها به کلی منسوخ شده است.
خوردن آب یا گوشت من با سکنجبین جهت درمان یرقان و سنگهای صفراوی مفید است.
خوردن من ناشتا مخصوصاً در هوای گرم موقعی که عطش غلبه کرده است چندان خوب نیست و بهتر است مرا بعد از صرف غذا میل نمایند.
ما هندوانهها با اینکه انواع و اقسام داریم، و رسیده ما به رنگ قرمز و زرد جلوهگری میکند، معذلک با هم فرق اساسی نداریم و اختلاف ما بیشتر مربوط به طرز کشت ما است، کوچکی و بزرگی ما هم مربوط به نوع خاکی است که ما را در آن میکارند، ما را معمولاً به صورت دیم و آبی میکارند. تخمهی دیمی ما قرمز و تخمهی آبی ما سیاه و یا خط دار است. برای اینکه ما را بطور دیم بکارند، معمولاً تخمهی ما را در مجاور ریشه گون قرار میدهند تا بتوانیم از آبی که آن ریشه از اعماق زمین میکشد استفاده نماییم، و همین امر سبب شده است که نوع دیمی ما مفیدتر گردد.
محصول آبی ما خیلی درشتتر و بزرگتر از دیمی میشود و اخیرا کشاورزان ایرانی توانستهاند هندوانههایی پرورش دهند که وزن آنها 37 کیلوگرم باشد.
در بیرجند و بجنورد و سایر نواحی خراسان، هندوانههای کوچکی به عمل میآید که فوقالعاده شیرین است و اهالی آب آنها را غلیظ کرده، به صورت شیره در میآورند، این نوع شیره فوقالعاده خنک و مفید است.
هندوانه کال و بته مرده، دیر هضمتر و نفاختر است و در بعضی از معدهها حتی با کمک مسهل هم به آسانی هضم نمیشود.
نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394
سلامـ .... ... ..
