فارسی من اسپست - سپست - سبیس است. در افغانستان به من اسپیشتا گویند و ترکی من یونجه است که آنرا ینجه هم می‏نویسند. من در اکثر نقاط جهان کشت شده، و رشد می‏نمایم و انواع و اقسام دارم - ترکیب ساقه‏های جوان من قبل از گل کردن و بعد از آن با هم فرق دارد. در گیاه جوان من قبل از گل کردن، مواد سفیده‏ای سازنده زیادتر و برعکس در ساقه‏های مسن من سلولز و مواد قندی بیشتر است. مقدار ویتامین ث در من دو برابر جعفری و چهار برابر لیموترش است و نیز دارای ویتامین آ بوده و از شب کوری جلوگیری می‏کنم.
مقداری ویتامین د داشته و سرشار از ویتامین کا می‏باشم، و به همین جهت خوردن من از خونریزی جلوگیری می‏کند. در معالجه نرمی استخوان و رشد اطفال اثری نیکو دارم. زیرا مقدار زیادی مواد آهکی داشته و به حد کافی ویتامین (ب) برای جذب کلسیم دارم. پخته من ملین و خام من انفاخ است. شهوت را زیاد می‏کنم. مداومت در خوردن من، مخصوصاً شربت من چاق‏کننده بوده و مولد خون پاک است. ضماد کوبیده‏ی من با عسل نرم‏کننده ورم می‏باشد. ضماد پخته من روزی دو بار جهت معالجه رعشه توصیه شده است. بذر من مقوی‏تر از سایر اعضا من است. شکم را جمع می‏کند. شیر را زیاد می‏نماید و مولد منی است چاق‏کننده بوده، عادت ماهانه‏ی زنان را باز می‏کند. مخصوصاً اگر آنرا در حمام یا بعد از آن بخورند. بذر من جهت نرم کردن سینه و سرفه نافع است، مقدار خوراک بذر من 10 گرم تا بیست گرم می‏باشد، و روغن آن که بذرم در روغن زیتون جوشانده باشند، جهت لقوه و رعشه مفید است، و برای این کار باید این روغن را به بدن فالج و رعشه‏ای بمالند و بگذارند در حمام یا آفتاب بنشینند تا عرق کند.
برای تهیه‏ی شربت من سیصد گرم یونجه خشک را در یک بطر آب می‏جوشانند تا نصف شود، بعد آنرا صاف کرده با نهصد گرم شکر شربت کرده، و روزی تا سیصد گرم می‏خورند. زیاده‏روی در خوردن خام من حتی برای حیوانات خوب نیست. زیرا در معده تولید تخمیر کرده، و ایجاد ناراحتی می‏نماید.