فارسی من پلم است، به من یاس کبود بیلسان و بیلاسان - شبوقه هم می‏گویند، عربی من خمان کبیر است و به زبان محلی اسامی بلخون و شون هم به من داده‏اند. من بطوری خودرو در جنگلهای شمال و کنار جاده‏ها می‏رویم و چون دارای بوی تند نامطبوعی هستم، از دور شناخته می‏شوم - گلهای من سفید و معطر بوده، و چنانچه در شراب ریخته شود، به آن بوی مشک می‏دهد. مغز ساقه من نرم بوده و در آزمایشگاههای گیاه‏شناسی برای اینکه مقطع گیاهی را جهت دیدن در زیر میکروسکوپ آماده کنند، از مغز من استفاده می‏نمایند!
درختچه من یک تا دو متر طول دارد. گلهای من به رنگ سفید و مایل به گلی است، میوه من به رنگ سیاه مایل به ارغوانی می‏باشد. پیشینیان گل مرا ضامن عشق و زناشویی دانسته، و جادوگران می‏گفتند که چنانچه گل ((آقطی)) را در لباس زن و شوهر بگذارند، وفاداری آنها زیاد می‏شود. در سویس و بعضی از کشورهای اروپایی از میوه من مربا و شربت درست می‏کنند. پوست من دارای اثر مسهلی است و ادرار را نیز زیاد می‏کند. برگهای من التهاب نسوج را از بین برده و برای درمان استسقا و روماتیسم و بیماریهای جلدی به کار می‏رود و این خواص در پوست داخلی ریشه و دانه‏های من زیاد است.
غرغره جوشانده جوان و جوانه‏های من برای رفع گلو درد نافع است. ضماد برگ من برای فروکش دادن التهاب باد سرخ به کار می‏رود و برای التیام جراحات مفید است. مقدار خوراک من سی تا صد گرم در شبانه روز است، و زیاده روی در خوردن آن تولید قی و اسهال و ناراحتی می‏نماید.