فارسی من بادرنگبویه است ولی اعراب آن را معرب کرده و بادرنجبویه می‏گویند. دسته‏ای از تازیان به من مفرح القلب گویند. در آذربایجان شرقی و غربی مرا در باغات و منازل می‏کارند، و اخیراً آذربایجانیها مرا به تهران آورده و در منازل و باغات شمیران کاشته‏اند. برگها و گل من خوشبو و بوی آن شبیه لیمو است و به همین علت عده‏ای مرا نوع شاه اسپرم (ریحان) می‏دانند، من دو نوع دارم یکی کوچک و دیگری بزرگ که هر دو در ایران می‏روییم، فرنگیها به یک نوع من ملیس ملداوی و به نوع دیگرم ملیس طبی می‏گویند و در بعضی از شهرهای ایران به نوع کوچک من که مانند سبزی خوردن خوراکی است و معمولاً باغذا می‏خورند ترنجان می‏گویند، گر به گیاه مرا مانند سنبل الطیب دوست دارد. عده‏ای گیاه مرا با بالنکو))که شباهت زیادی به ریحان دارد اشتباه می‏کنند. من مقوی قلب ومغز بوده، به همین جهتت در بیماریهای حمله - غش - بی خوابی - پریشانحالی - صدا کردن گوش و مالیخولیا تجویز شده و اثر مفید دارم. از سکته‏های قلبی و مغزی تا اندازه‏ای جلوگیری می‏کنم، و بو کردن من نشاط آور بوده‏دماغ را باز می‏کند. من برای معده مفید بوده، آن را تقویت می‏کنم. از دل پیچه و و اسهال جلوگیری می‏نمایم، جویدن برگ من جهت‏ازاله بد بویی دهان بسیار موثر است. مضمضه جوشانده برگ من جهت معالجه پیوره و فساد دندان نافع است.
استشمام آب جوشانده من جهت تنگی نفس و بیمار ی آسم و تسکین درد مفاصل مفید می‏باشد. بوییدن برگ من جهت ضد عفونی کردن مجاری تنفسی و نشستن در اب جوشانده‏ئ ان جهت باز شدن عادت ماهانه بانوان تجویز شده است: مقدار خوراک برگ من تا سی و پنچ گرم است. تخم گیاه من در عمل ضعیف‏تر از برگ من بوده، و مقدار خوراک آن یک مثقال است. و معمولاً برای درمان قشغریره (وقتی موی بدن در اثر ترس راست شود و لرزه بر اندام مستولی گردد) تجویز می‏شود. آب مقطر مرا در تبریز گرفته، جهت تقویت قلب و معده می‏نوشند.