فارسی من پیاز دشتی است، به من پیاز موش هم می‏گویند. چون دشمن این حیوان موذی هستم. یک نوع من در خراسان می‏روید و به آن پیاز خرک و بصل الخیریر گویند. عربی من عنصل، بصل الفار، بصل، العنصل و عنصلان است. در کتب قدیم مرا زیرا نام اسقیل که گویا یک لغت یونانی است آورده‏اند. بیخ من شبیه پیاز بوده، و گلابی شکل است. بزرگ و کوچک سفید و قرمز، کوهی و بیابانی دارم. بزرگی پیاز من حتی به دو کیلو هم می‏رسد و نساجان بنگال لعاب مرا جهت محکم کردن ریسمان و تار و پود پارچه بکار می‏برند. پیاز مرا بایستی در پاییز بچینند تا چسبندگی زیادتر داشته باشم. من پیشاب را زیادتر می‏کنم، و آب نسوج را از بین می‏برم. همراه با کاکل ذرت و دم گیلاس و خارسک بهترین درمان داء الفیل (چاقی زیاد) هستم. مقوی قلب بوده و سینه را نرم می‏کنم و ضد سیاه سرفه می‏باشم.
من جت اکثر دماغی و عصبی مانند سر گیجه، مالیخولیا، درد، شقیقه، سردرد یک طرفه، بی حسی اعصاب، فلج و نیسان مفید می‏باشم.قدرت بینایی را زیاد می‏کنم و از فشار چشم می‏کاهم. درد گوش را ساکت می‏کنم. تنگ نفس را معالجه می‏نمایم. درمان سرفه کهنه بوده، سینه را نرم می‏کنم. من معده را تقویت کرده، به هضم غذا کمک می‏کنم و آن را گوارا می‏نمایم. برای یرقان، استسقا، سختی طحال، پیچش شکم و درد مفاصل و سیاتیک مفید هستم. ادرار و حیض راباز کرده، سنگهای مثانه را خرد می‏نمایم، خوردن من برای زنان حامله خوب نیست، چون ممکن است سقط جنین نموده و یا رفزند آنها ناقص الخلقة به دنیا بیاید.
چون پیاز مرا با سرکه کوبیده و در حمام برلکه‏های سیاه پوست بدن بمالند رنگ آن را از بین می‏برم و در این مورد هیچ دارویی رقیب من نیست. اگر نپخته مرا بایک چهارم و زنش بوره (بورات دو سود) کوبیده و در پارچه بسته و آن را برموضع گری (داءالثعلب) آنقدر بمالند که خون آلود شود، موی آن محل روییده خواهد شد و چنانچه محتاج به تکرار عمل باشد، بایستی چند روز صبر کرد تا زخم آن بهبودی یابد. چون موش مرا بخورد، در کمتر از یک ساعت خواهد مرد. بوی من قاتل مگس می‏باشد، حشرات و مورچه را نیز از بین می‏برم.
من افات نباتی را از بین می‏برم و ببه همین جهت است که در گذشته که سمپاشی نباتات معمول نبود، مرا در پای درختانی چون مو و انار می‏کاشتند، تا آفات آنها از بین برود.
بذر من شکم را نرم می‏کند و درمان دل پیچه است.
مقدار خوراک من سه گرم بوده، و زیاده با آن خطرناک است.