فارسی من گرگ کش و ماه پروین است، ولی بیشتر به انواع پرورش یافته من که جزو گلهای تزئینی هستند تاج الملوک گویند. عربی من قاتل النمر است و در کتب قدیم از من به اسامی اجل گیاه - بیش - موش بیشا - اقونیطون و پوحا یادشده است. ماه پروین به گیاه من و گیاه دیگری که معروف به زرنباد است هر دو گفته می‏شود. و نوع قرمز من تاج الملوک ژاپنی می‏باشد. من از قدیم در جنوب شرقی ایران مخصوصاً بلوچستان بطور خودرو به عمل آمده و اکنون گونه‏های زینتی مرا پرورش داده‏اند. انواع وحشی من سمی است و اثر سمی آن روی درندگان بیشتر از حیوانات اهلی است، ولی انواع پرورش یافته من سمیت کمتری دارند. گل من پیشاب آور و ضد رقت خون بوده، آرام کننده سرفه و برنشیت است و چون دانه‏های من اثر بیشتری در تصفیه خون دارد آن را در بیماریهای پوستی و جربهایی که پس از خشک شدن لکه‏های شیری رنگ بجا می‏گذارند، تجویز کرده‏اند.
در کتب قدیم نوشته‏اند که چون عقرب نزدیک من شود، هلاک می‏گردد. در مصرف من باید حتماً رعایت مقدار خوراک را کرد. جوشانده چهار تا هفت گرم دانه‏های من در یک لیتر آب جوش و دو تا چهار گرم گرد دانه‏های من تجویز شده است، از خیساندن چهار گرم گل در سی گرم الکل تنتوری به دست می‏آید که پنج قطره در روز می‏توان خورد. شربت گل من از یک قسمت گل - دو قسمت آب و دو قسمت قند ساخته می‏شود و در روز سی تا پنجاه گرم این شربت را می‏توان خورد.