من نیز از خانواده اسفند بوده، نام خارخاسک - خارسک - سه کومک و شکر فنج معروف می‏باشم، عربی من حسک و خرس العجوز است. گیاه من بیابانی است و مانند بوته هنداونه در روی زمین می‏خوابد و دارای خارهای سه پهلو است. من در اطراف قم - شمال - بندر پهلوی و خوی می‏رویم. در اطراف شیراز به من خارسوهوک و در اطراف اصفهان هرواد گویند.
جوشانده من پیشاب آور قوی است، مخصوصاً وقتی آن را بادم گیلاس و کاکل ذرت مخلوط کرده باشند، برای داءالفیل (چاقی زیاد) و درد مثانه و سنگ کلیه و مثانه تجویز می‏شوم.
خیسانده تیغ من در شراب پارزهر سموم گیاهی و غذایی است. عصاره برگ و ریشه و میوه من جهت زخم مجاری ادرار مخصوصاً سوزاک مفید است. عصاره گیاه من جهت تقویت باء و سختی ادرار و قولنج کلیوی توصیه شده است. پاشیدن آب جوشانده گیاه من حشرات، مخصوصاً کک را از بین می‏برد. مضمضه عصاره من باعسل جهت جوش دهان و درد لثه و ورم گلو نافع است. چنانچه نخود را در آب جوشانده من پرورده نمایند در تقویت شهوت دارویی بی نظیر است. مقدار خوراک من نیم سیر است. تخم گیاه من به حسک دانه معروف است و چنانچه آن را سه مرتبه با شیر بجوشانند تا خشک شود، جهت تقویت شهوت مفید می‏باشد - تخم گیاه من در همه افعال شبیه به عصاره و گیاه من بوده، و مقدار خوراک آن هفت مثقال است و چون آب گیاه مرا گرفته، با روغن کنجد بجوشاند روغنی به دست می‏آید که خوردن و مالیدن آن جهت درد مفاصل و نیکو کردن رنگ رخسار و درد کمر و سختی ادرار نافع است.
برگ گیاه من و شبنم و گرد سفیدی که بر روی آن می‏نشیند، ترش و بوده و در بعضی از شهرهای ایران مخصوصاً یزد آن را گرفته و به نام گردنخود چاشنی غذا می‏نمایند و برای آن خواص زیاد قائلند. خوردن آن برای مبتلایان به سنگ کلیه و مثانه نافع است.