فارسی من زنگباری است و اعراب به من قلمو گویند. در کتب مختلف قدیم به من راتیانج، راتیج و راطیانا گفته‏اند و این اسامی یونان بوده و با کلمه رزین هم ریشه است. من صمغ درخت کاج کوچک هستم که در اطراف سمنان و کرمانشاه زیاد است. فرنگیها به من تربانتین می‏گویند و از تقطیر من اسانس تربانتین به دست می‏آید. در طب جدید برای ایجاد دمل مصنوعی، کمی از اسانس مرا زیر پوست تزریق می‏کنند و به این ترتیب جریان خون را متوجه آن موضع می‏نمایند. پس از تقطیر باقیمانده خشک من، کلوفان به دست می‏آید. خوردن 5/2 گرم من با زرده تخم مرغ و همچنین با سوپ سبوس گندم، جهت سرفه مزمن و تنگ نفس و معالجه سل و جراحات ریه مفید است. مکیدن من جهت از بین بردن خلط سینه و جذب فضولات بینی سودمند است. اگر مقداری از من را در سر قلیان یا چپق گذاشته، و دود آن را بکشید. جهت تنگ نفس و جراحات سینه نتایج عالی دارد و برای این کار بهتر است که روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، روز سوم سه مرتبه آن را بکشید. چون خرفه را با من مخلوط کرده و در آفتاب خشک کنید، برای زکام، و معالجه تب را جعه سودمند می‏باشم. ضماد من جهت التیام جراحات و از بین بردن خارش، جرب، سختی پوست، فتق و بواسیر و گل مژه مفید است.
و چون مرا با روغن کتان مخلوط کرده روی زگیل گوشتی و پنبه بگذارید و آن را از بین می‏برم و مالیدن این روغن در روی شقاق و بواسیر مفید می‏باشد و برای معالجه کجی ناخن تجویز می‏شود.
چون یک قسمت مرا روی آتش ذوب کرده و هم وزن آن تخم کتان و نصف آن سفیداب قلع در آن انداخته و مخلوط کرده و از روی آتش برداریر جهت التیام جراحات بهترین مرهم است و چون مرا ذوب کرده با فلفل ذوب نمایید، مرهم خوبی برای بواسیر می‏باشد. تربانتین و اسانس آن و همچنین کلوفان در دامپزشکی مصرف زیاد دارند. اسانس تربانتین را در امریکا و بلژیک رقیق کرده و برای پانسمان زخمهای غانغاریا کانگرن و زخمهای سیاه شده و خوره‏ای به کار می‏برند. اسانس من به مقدار کم، مراکز عصبی راتحریک و به مقدار زیاد آن رافلج می‏کند. کپسول آن که دارای 25 % گرم است، برای درمان عفونت سینه، نزله و برنشیت حاد و غانغاریای سینه و غیره مفید است، برای از بین بردن سنگهای صفراوی و معالجه سوزاک و ورم مثانه و ضعف اعصاب تجویز می‏شود. ضد کرم معده مخصوصاً کرم کدو می‏باشد، و برای درمان رماتیسم و سیاتیک به کار می‏رود، برای نقرس و یبوست معتادان به تریاک مفید است. به عنوان حلال کائوچو به کار می‏رود. در صنعت چرم سازی، گونی سازی، واکس سازی و رنگ سازی زیاد مصرف می‏شود. برای جلوگیری از خطر انفجار کمی از آن را به هیدروژن مایع مخلوط می‏نمایند.