فارسی من سیرک، سیر چه، سیرج و علف سیر است. جزو سبزیهای صحرایی هستم و اعراب به من حشیشة الثوم گویند و این اسامی بیشتر به علت آن است که سبزی و ریشه من بوی سیر می‏دهند، در حالی که در خانواده شب بو قرار گرفته و با خانواده سیر و پیاز نسبتی ندارم. بذر گیاه من در کتب دارویی سنتی ایران به نام ثومون آمده است، دارای طعمی تند شبیه خردل است. من در شمیران، افجه، میگون، لوشان و اهر به عمل می‏آیم. من نیرو بخش وده، عرق را زیاد می‏کنم و عادت ماهانه زنان را باز می‏نمایم، و برای حبس البول نافع می‏باشم. گیاه مرا باید تازه مصرف کنید، زیرا خشک من چندان خاصیت ندارد. شیره تازه برگ من بطور ضماد برای معالجه زخمهای چرکی و غانغاریا مفید است. دانه‏های من پوست بدن را همانند خردل قرمز می‏کند و به همین جهت به جای خردل به کار می‏روم. به بذر من در فارسی تخم زرداب و به‏ترکی صفرااوتی می‏گویند.