به من در اطراف یهران شالک، در همدان دله راجو می‏گویند. من در شمال ایران، دامنه البرز، کرج، شهر ستانک، طاش، آذربایجان، حسن بگلو، بلوچستان و شرق ایران می‏رویم. برگهی مثلثی و براق من با کوچکترین نسیم می‏لرزد و به همین جهت است که سایر بیدها به خود بالیده و در مثل می‏گویند مااز آن بیدهایی نیستیم که با بادها بلرزیم. چون حتی موقعی که باد هم نمی‏آید برگهای من در حرکت می‏باشند.
قامت درخت من 5/2 تا 4 متر است و قسمت مورد استفاده من جوانه‏های مولد گل من است که بایستی آنها را در آخر زمستان چیده و خشک کرد.این جوانه‏ها معطر بوده، و دارای طعم تلخ و کمی شیرین است. دمکرده 8 تا 15 گرم من در نیم لیتر آب و جوانه پوست درخت من پیشاب آور و معرق بوده، مقوی معده و تقویت کننده دستگاه گوارش است. برای مبتلایان ه رماتیسم نقرس، سیاتیک، ناراحتیهای کلیه و مثانه تجویز می‏شود. شراب جوانه‏های من به علت داشتن تانن برای مسلولین تجویز می‏شود. برای تهیه این شراب خیسانده، سپس با فشار صاف کرده و یک لیوان کوچک آن را بعد از ناهار و شام به مسلولین می‏خورانند.
ضماد یک قسمت جوانه مرا با برگ خشک بلادن، ژوسکیام و پیه خوک مخلوط کرده، و برای امراض مذکور یجویز می‏کنند، زغال چوب من به صورت قرص در داروخانه‏ها به نام حب زغال (شاربن) فروخته می‏شود که برای جلوگیری از سوء هضم توأم بانفخ بسیار مفید است و بیشتر آن را در مواقعی که مدفوع زیاد متعفن است تجویز می‏کنند. با زغال چوب من می‏توان بهترین گرد دندان را ساخت. پاشیدن کوبیده زغال من بر روی زخم از عفونی شدن آن جلوگیری کرده و آن را خشک می‏کند.
اسم من اکلیل کوهی است!
برای از بین بردن ضعف بدن سود بسیار دارم. تنگ نفس را درمان می‏کنم. برگ من از فاسد شدن گوشت جلوگیری می‏کند. تپش قلب را از بین می‏برم و مانع تشمع کبد می‏شوم. علاج صددرصد رماتیسم رادر من جستجو کنید...
اسم من اکلیل کوهی است. اعراب به من اکلیل الجبل گویند. درخت من سبزی و زیبایی خاص و بویی مطبوع دارد در غالب نواحی به عمل می‏آید، مخصوصاًدر اطراف اسکندریه زیاد است. در قبور مصریان قدیم شاخه‏های من دیده می‏شود. گلهای من نوش فراوان دارد، و زنبور عسل به آن علاقمند می‏باشد و با آن عسل خوشبویی تهیه می‏کند. از گلها و سرشاخه‏های من اسانس مخصوصی به نام اسانس رمان می‏گیرند. ملکه هنگری در سن 72 سالگی مبتلا به رماتیسم و نقرس بود، و با گیاه من معالجه شد و بعد به فکر ازدواج افتاد. سرشاخه‏های گیاه من پیشاب آور، ضد تشنج و صفرا بر می‏باشد. تزریق دمکرده سرشاخه‏های گلدار من دروریدسگ ترشح صفرا را دو برابر می‏کند در موارد ضعف عمومی و خستگی در دوره نقاهت مفید بوده، برای مبتلایان به سوء هاضمه و تقویت دستگاه گوارش، مخصوصاً پس از ابتلا به تیفوس و گر یپ مفید می‏باشد. در رفع نزله‏های مزمن، تنگ نفس، سیاه سرفه، تأخیر و قطع عادت ماهانه زنان، جلوگیری از ترشحات زنانه، خنازیر، دوار، تپش قلب، سردرهای یک طرفه، فلج و آب آوردن انساج تجویز می‏شود. من به علت خاصیت صفرا بری که دارم، در ورم مزمن کیسه صفرا، استقا، بزرگ و کوچک شدن کبد، تشمع کبدی، مخصوصاً اگر در اثر سوء تغذیه باشد توصیه شده‏ام.
تنقیه جوشانده برگهای من برای اسهال خونی مفید است.
خوردن اسانس من حالتی شبیه (هیستری) ایجاد می‏کند. اگر به مقدار کم به حیوانی تزریق شود حالت ترس در آن ایجاد می‏کند. (مانند اسانس رازیانه) در صورتی که تزریق اسانس مرزه، مریم گلی و افسنتین حالت سبعیت و حمله در آنها ایجاد می‏کند. زیاده روی در خوردن اسانس من خطر مرگ دترد. اگر دمکرده 5 تا 20 گرم برگ یا سرشاخه‏های گلدار من در یک لیتر شراب سفید ریخته و 24 ساعت در تاریکی نگاه دارند، و از آن سه تا 4 قاشق سوپ خوری در صبح و شب، برای رفع خیزاندامها و استسقا مفید بوده و پیشاب آور را زیاد می‏کند.
از اسانس من در تهیه ادوکلن نیز استفاده می‏کنند. برای رفع و ورمهای کهنه ضماد برگ گمن مفیدتر از سایر قسمتهای من می‏باشد. چنانکه شکم شکار را از برگ من پر کنند، گوشت آن از فساد در امان می‏ماند و گویند برای جلوگیری از فساد گوشت بهتر از نمک است.