فارسی من بد بو است، به من سوزن نخ نصارا نیز می‏گویند. عربی من عطر و ابره الراهب است. من بطور خودرو در اماکن سایه دار مرطوب آذربایجان، قره داغ، جنگل حسن بگلو، نواحی مختلف البرز، شمال لوشان و در اطراف رشت و مازندران به عمل می‏آیم، برگهای من بر خلاف شمعدانی عطری بوی ناپسند دارد، گلهای من به رنگ ارغوانی یا گلی رنگ است، من مقوی معده و پیشاب آور بوده به عنوان رفع خونریزی و درمان بیماری قند به کار می‏رود. خوردن من باعث کاهش مقدار قند در نزد مبتلایان است، و به علت داشتن تانن در معالجه اسهال اثر قاطع دارم، غرغره جوشانده من در واقع گلو درد، ورم مخاط دهان، گلو و لوزتین مؤثر است، ضماد گرم برگ من برای تسکین باد سرخ و درمان خنازیر، کوفتگی و باز شدن پستان تجویز می‏شود. مقدار خوراک من سه فنجان در روز از دمکرده 50 تا صد گرم در لیتر است و شیره برگهای تازه و له شده من در التیام بریدگیهای سطحی بدن و زخمهای ساده مؤثر است. در استعمال خارجی از جوشانده غلیظ من به نسبت بیست درصد جهت شستشو استفاده می‏کنند.