من شیرین بیان هستم
من امروز میخواهیم با بیانی شیرین خود را خدمت شما معرفی کنم و شما را به ارزش واقعی خود واقف نمایم. من بیخ یک گیاه خود رو هستم که در ایران از شمال تا جنوب، از آذربایجان تا بلوچستان میرویم. در فارس به من شیرین بیان میگویند، ولی در اطراف اصفهان به پژومعروف میباشم. در شیراز به من مهلک گویند و در بازار بعضی از شهرهای ایران به من آسه لقب دادهاند. عربی من سوس است و به بیخ من اصل السوس و عرق السوس خطاب میکنند، قسمت مورد استفاده من و بیخ و ریشه من است. در اینجا بد نیست که توضیح دهیم، بعضی از گیاهان علاوه بر ساقه هوایی یک ساقه زیر زمینی هم دارند، به این ساقههای زیر زمینی گیاه شناسان قدیم ایران بیخ میگفتند و گیاه شناسان جدید که از وسعتت زبان فارسی بی اطلاع میباشند، لغت فرنگی آن را که ریزوم است به کار میبرند.
این بیخ یک قلم مهم از صادرات ایران است، و کارخانجات داروسازی آن را به قیمت نازل میخرند و پس از آنکه آن را به صورت گرد یا قرص و شربت درآوردند به ایران برمی گردانند.
علاوه بر کارخانجات داروسازی، کارخانجات دخانیات و سیگارسازی هم خریدار من میباشند.
در این کارخانجات ربگ توتون را در جوشانده من خیس میکنند تا سیگار آنها خوش طعم و بی ضرر شود. اخیراعدهای از کارشناسان دخانیات، اظهار نظر کردهاند که اینگونه سیگارها سرطانزا نیستند. در داروسازی پودر و عصاره مرا جهت از بین بردن طعم بد بعی از داروها به کار میبرند و با عصاره من شربتها و قرصهای ضد نفخ و مقوی معده میسازند. خاصیت اصلی من جلوگیری از انقباضات معده است و به همین جهت غالبا مرا با مسهلهای که تولید پیچش معده میکنند، همراه میسازند تا از ضرر آنها جلوگیری شود. عصاره من همراه عسل جهت مبتلایان به زخم معده بهترین اکسیر است، زیرا از انبساط و انقباض معده جلوگیری کرده و این آرامش جدار معده، سبب بهبود زخم میشود. یکی از رجال معروف ایران که مدتها از زخم معده زجر میکشید، و برای معالجه به اکثر پزشکان معروف جهان مراجعه کرده و از درمان آن مأیوس بود، سه ماه مرتباً روزی نیم مثقال مغز بیخ مرا همراه با عسل خورد و معالجه گردید. این شخص در این مدت از خوردن تمام داروهای دیگر خودداری کرد و فقط روزی یک گرم رازیانه و یک گرم سقز تلخ را همراه با من میل مینمود و اکنون مدت دو سال است که بکلی خوب شده و احساس ناراحتی معدی نمیکند. من علاوه بر آن که طعم سیگار را خوب کرده و قطران آن را کم میکنم، یکی از داروها و وسایل ترک اعتیاد سیگار نیز میباشم و برای این کار کافی است معتادان یک تکه از بیخ مرا مانند سیگار کنج لب خود گذاشته و با آن بازی کنند و گاهی مقداری از آن را جویده و بمکند. من دارای انواع و اقسام میباشم، مقدار قند و شیرینی در بعضی از انواع من بیشتر است، و در یک نوع کمتر میباشد که به آن تلخ بیان گویند. در طب سنتی ایران این نوع را قابل مصرف نمیدانستند. انواع مرغوب من در آذربایجان، رضائیه، افشار، خلخال، کرمان، پل جاجرود، اراک، لرستان، بجنورد، شیروان و بلوچستان میروید و یک نوع من به شیرین بیان چینی معروف است که در خراسان مخصوصاً بین بجنورد و مرادتپه دیده میشود. علاوه بر انواع فوق، رب السوس را از عصاره نست. در اینجا بد نیست که توضیح دهیم، بعضی از گیاهان علاوه بر ساقه هوایی یک ساقه زیر زمینی هم دارند، به این ساقههای زیر زمینی گیاه شناسان قدیم ایران بیخ میگفتند و گیاه شناسان جدید که از وسعتت زبان فارسی بی اطلاع میباشند، لغت فرنگی آن را که ریزوم است به کار میبرند.
این بیخ یک قلم مهم از صادرات ایران است، و کارخانجات داروسازی آن را به قیمت نازل میخرند و پس از آنکه آن را به صورت گرد یا قرص و شربت درآوردند به ایران برمی گردانند.
علاوه بر کارخانجات داروسازی، کارخانجات دخانیات و سیگارسازی هم خریدار من میباشند.
در این کارخانجات ربگ توتون را در جوشانده من خیس میکنند تا سیگار آنها خوش طعم و بی ضرر شود. اخیراعدهای از کارشناسان دخانیات، اظهار نظر کردهاند که اینگونه سیگارها سرطانزا نیستند. در داروسازی پودر و عصاره مرا جهت از بین بردن طعم بد بعی از داروها به کار میبرند و با عصاره من شربتها و قرصهای ضد نفخ و مقوی معده میسازند. خاصیت اصلی من جلوگیری از انقباضات معده است و به همین جهت غالبا مرا با مسهلهای که تولید پیچش معده میکنند، همراه میسازند تا از ضرر آنها جلوگیری شود. عصاره من همراه عسل جهت مبتلایان به زخم معده بهترین اکسیر است، زیرا از انبساط و انقباض معده جلوگیری کرده و این آرامش جدار معده، سبب بهبود زخم میشود. یکی از رجال معروف ایران که مدتها از زخم معده زجر میکشید، و برای معالجه به اکثر پزشکان معروف جهان مراجعه کرده و از درمان آن مأیوس بود، سه ماه مرتباً روزی نیم مثقال مغز بیخ مرا همراه با عسل خورد و معالجه گردید. این شخص در این مدت از خوردن تمام داروهای دیگر خودداری کرد و فقط روزی یک گرم رازیانه و یک گرم سقز تلخ را همراه با من میل مینمود و اکنون مدت دو سال است که بکلی خوب شده و احساس ناراحتی معدی نمیکند. من علاوه بر آن که طعم سیگار را خوب کرده و قطران آن را کم میکنم، یکی از داروها و وسایل ترک اعتیاد سیگار نیز میباشم و برای این کار کافی است معتادان یک تکه از بیخ مرا مانند سیگار کنج لب خود گذاشته و با آن بازی کنند و گاهی مقداری از آن را جویده و بمکند. من دارای انواع و اقسام میباشم، مقدار قند و شیرینی در بعضی از انواع من بیشتر است، و در یک نوع کمتر میباشد که به آن تلخ بیان گویند. در طب سنتی ایران این نوع را قابل مصرف نمیدانستند. انواع مرغوب من در آذربایجان، رضائیه، افشار، خلخال، کرمان، پل جاجرود، اراک، لرستان، بجنورد، شیروان و بلوچستان میروید و یک نوع من به شیرین بیان چینی معروف است که در خراسان مخصوصاً بین بجنورد و مرادتپه دیده میشود. علاوه بر انواع فوق، رب السوس را از عصاره نوعی از گون هم میگیرند که به آن سوس کاذب میگویند و بطور تقلبی آن را به جای عصاره شیرین بیان میفروشند.
بیخ من دارای یک پوست چوب پنبهای است و به همین جهت بایستی آن را همیشه پوست کنده و بعد مصرف کرد و اینکه در بعضی از کتب قدیمی نوشتهاند که چون مار بیخ بیان را دوست دارد و خود را به آن میمالد و زهر آلود میشود و بایستی آن را پوست کند صحیح نیست. من مسکن تشنگی و التهاب معده هستم، مخصوصاً خیسانده من در آب سرد برای این کار نافع است. من معده و احشاء داخلی را شستشو میدهم، من مقوی اعصاب، باد شکن، مدربول و حیض میباشم و بهترین دارو برای تنگ نفس میباشم. من سینه را نرم میکنم و آواز را باز مینمایم. اگر بیخ مرا ساییده و مانند سرمه به چشم بکشند، برای رفع لکه سفیدی و تقویت بینایی چشم سودمند میباشم، اگر جوشانده مرا بر مو بمالند مو خوره را از بین میبرم. ضماد کوبیده برگ تازه من بد بویی زیر بغل و کشاله ران را برطرف میکند و ترک لای انگشتان را درمان مینماید.
چوب گیاه من به سرعت میسوزد و حرارت زیادی تولید میکند. و به همین جهت سابقاً شیشه گران از آن برای ذوب سنگ استفاده میکردند. شستشوی چشم با جوشانده من ورم پلک را از بین میبرد.
مقدار خوراک مغز پوست کنده بیخ من ده گرم است که بایستی آن را جوشانده و با عسل میل کرد و بدرقه آن بایستی آلو یا آش باشد. چنانچه آب هندوانه را بدرقه من میکنند، فشار خون را پایین میآورم.
نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394
سلامـ .... ... ..
