به من صمغ انجدان و انگژد گویند (ژد به معنی صمغ است) عربی من حلتیت است (در کلیه مآخذ فارسی عربی صمغ انجدان را حلتیت و در مآخذ اروپایی فارسی آن را حلتیت نوشته‏اند. پس از بررسی معلوم شده مآخذ فارسی صحیح است. من هم مانند انجدان خوشبو و بد بو هستم. رنگ خوشبوی من سفید و رنگ بد بوی من سیاه می‏باشد، به نوع بد بوی من انغوزه، انگشت گنده، حلتیت منتن هم می‏گویند. برای به دست آوردن من ساقه انجدان را از گردنه که بر روی ریشه قرار گرفته است قطع کرده، پایین آن را کمی گود می‏نمایند تا صمغ که به صورت مایع است در آن گودی جمع شده و بسته شود و آخر روز محصول آن را که به صورت یک گردوی کوچک است جمع آوری می‏کنند و به همین جهت به آن گردوی انجدان هم می‏گویند. رنگ انغوزه زرد قهوه‏ای و خاکستری بوده، طعم آن گس زننده و تلخ است و بوی آن شبیه بوی سیر خیلی تند می‏باشد. من هم مانند انجدان، ضد تشنج، ضد کرم، ضد حشرات و بادشکن بوده و تمام خواص انجدان در من بحد اعلی وجود دارد. در دامپزشکی از انغوزه زیاد استفاده می‏شود. در داروسازی جدید به صورت چسب و تنقیه بیشتر مصرف دارد. چون مرا در آب حل کنند به صورت مایعی شیری در می‏آیم که خوردن آن برای امراض سرد دماغی مانند فلج، رعشه، صرع، بی حسی اعضا و استسقا تجویز می‏شود. با فلفل و سداب جهت درمان کزاز و با سکبینه جهت فلج و بی حسی نافع است. (سکبینه یک نوع صمغ ایرانی است که در قریه ماه از توابع اصفهان به دست می‏آید).
سرمه من با عسل جهت تقویت بینایی و جلوگیری از آبریزش چشم و لکه‏های سفید سودمند می‏باشد. چکاندن جوشانده من در گوش جهت درد گوش و سنگینی آن توصیه شده است، و مخصوصاً برای رفع صدا کردن گوش تجویز می‏شود. جوشانده من بازاج جهت پلیپ بینی نافع است.
گذاشتن کمی از من در حفره دندان کرم خورده مسکن درد آن بوده و از پیشرفت آن جلوگیری می‏کند و برای این کار صمغ خوشبو مؤثرتر از صمغ بد بو است. مضمضه جوشانده من با انجیر و زوفا جهت تسکین درد دندان کرم خورده زیاد توصیه شده است. غرغره من با عسل جهت ورم گلو و با سرکه جهت اخراج زالو که در گلو چسبیده باشد و با زرده تخم مرغ جهت بازشدن آواز و نرمی گلو مفید می‏باشد. نوشیدن محلول من در آب جهت باز شدن آواز و نرمی گلو مفید می‏باشد. اگر شیر پستان زنی کم شده یا خشک شده باشد، مقداری از مرا در سکنجبین حل کرده و به او بدهید تا بنوشد. خوردن من با داروهای قابض جهت اسهال رطوبی و با ادویه مناسب جهت دل پیچه و قولنج و از بین بردن نفخ شکم و اخراج انواع کرم معده و باز شدن خون بواسیر و سردی معده، جگر و اسپرز و استسقا، سستی بدن مفید است. اگر چند روزی پی در پی نیم گرم مرا در جوف خمیر گذاشته و مبتلایان به استسقا آن را بلع نمایند، جهت تحلیل استسقا مخصوصاً استسقای طیلی مفید است. ضماد من با بارهنگ جهت از بین بردن دمل نافع است و خوردن آن جهت باز شدن قاعده زنان و محلول آن جهت اخراج جنین مرده سودمند می‏باشد. گذاشتن من روی دملها بعد از شکافتن آنها جهت بیرون آوردن چرک و خون و التیام زخم آنها مفید است.
ضماد من با انجیر خشک و سرکه جهت جوشهای عصبی و باموم و روغن جهت زگیل و داءالثعلب و با آب خاکستر و آب دریا جهت شکاف بیخ ران مؤثر است. اگر مرا در آب حل کرده، به بدن بمالید حشرات به شما نزدیک نخواهد شد. در قدیم برای رفع زیان پیکان زهر دار از ضماد من استفاده می‏کردند و همچنین مرا در روغن زیتون حل کرده، روی نیش عقرب می‏گذاشتند، خوردن من با غذا باعث بازشدن و نیکویی رنگ رخسار است، چنانچه مرا در پارچه گذاشته، در عمق آب بگذارید از کرم گذاشتن آب جلوگیری می‏کنم. گذاشتن من در مزارع باعث از بین رفتن آفات نباتی است. من بهترین وسیله برای کشتن کرم خاردار پنبه می‏باشم و برای این کار کافی است که کمی از مرا در موقع آبیاری به آن اضافه نمایند. چنانچه مقداری از مرا در ریشه درختی که کندن آن مقدور نباشد، بگذارید، باعث پوسیده شدن آن می‏شوم و چنانچه یک دفعه کافی نباشد، می‏توان آن را تکرار کرد. مطبوخ ریشه انجدان که عربی آن محروث است می‏تواند در همه حال جانشین و بدل من باشد، عده‏ای ریشه اشترغار را ریشه انجدان می‏دانند و این اشتباه است، با هم شبیه بوده و چندین خواص مشترک داریم ولی اشتر غار معرب اشتر خار که خار شتر است می‏باشد.