این روزها بیشتر به من گل رنگ می‏گویند، ولی در فارسی به یک نوع نوع من که در خراسان، تبریز و تراران تفرش به عمل می‏آید. کافیشه، زعفران کاذب و گل زردک گویند و به یک نوع دیگر من که در ناحیه ایسبیلی گیلان و در مغرب ایران، اشتران کوه، جام تونه در کرمانشاه و همچنین در بوشهر، بیشه و کازرون به عمل می‏آید کاجیره - کاژیره - کاجره - بهرامه - بهرمان گویند.
در فارسی به دانه من خسک دانه و تخم کاجره و اعراب به دانه من قرطم، حب العصفر و بذر الاحریض گویند. گل من خاردار و زرد مایل به قرمزی است، ولی تدریجا زرد نارنجی می‏شود. از گل من برای رنگ کردن پارچه و به جای زعفران برای رنگ کردن غذا استفاده می‏کنند، هر کس گل مرا بخورد رنگ ادرارش قرمز می‏شود.
عصاره گل من که در رنگرزی به کار می‏رود، به نام زردج معروف است و اعراب به آن ماء العصفر گویند، گل من مانند دانه هایم دارای اثر مسهلی است، جوشانده 12 تا 24 در هزار آن محلل غذا و مقوی اعصاب، خلط آور و قاعده آور است، و در ذات الریه تجویز می‏شود. گل نوع کاجیره معرق، تب بر، ضد کرم و قاعده آور می‏باشد. و در استعمال خارجی به عنوان ضد عفونی کننده و التیام دهنده زخمها استفاده می‏شود، و برای معالجه سوزاک چه از راه شستشو و چه از راه خوردن مفید می‏باشد.