گلهای من که در ماه‏های فروردین و اردیبهشت می‏رویند، زیبا، سفید و خوشه‏ای بوده و مانند زنگوله آویخته می‏شوند و در اثر پرورش به رنگ گلی نیز در آمده‏اند. من هم از خانواده مار چوبه بوده و قسمت مورد استفاده من برگ و گلهای من است که باید آنها را در اردیبهشت ماه چید و به دقت خشک کرد و بعد در محلی مناسب نگاهداری نمود. برگ گیاه من پس از خشک شدن، سبز مایل به قهوه‏ای است و طعم آن تلخ میباشد. گلهای من پس از خشک شدن مایل به زرد می‏شوند. بوی آنها کم می‏شود ولی تلخی باقی می‏ماند. گل من دارای عطر مطبوع به مقدار زیاد است. گل و برگ من از دوستان قلب بوده مقوی آن می‏باشند. و انقباضات آن را منظم می‏کنند، از محسنات آنها این است که مسمومیت ایجاد نمی‏کنند فقط مقدار زیاد آنها تولید قی و اسهال می‏نماید. مقدار خوراک برگ و گل خشک شده من دو تا ده گرم در روز است، عصاره آبی من تا سه گرم در روز تجویز می‏شود.