شیره برگ من جلو استفراغ را می‏گیرد و اثر مفیدی بر روی زخمهای روده و معده دارد. برای از بین بردن زگیل و میخچه از من استفاده کنید. اگر گیاه سس شیره مرا مکیده باشد، از آن به عنوان داروی ضد سرطان می‏توان استفاده کرد!
فارسی من گل همیشه بهار است، اعراب به من دائم الحیات و حی العالم گویند، در کتب مختلف قدیم از من به نامهای ابرون، افحوان اصغر، زبیده، قوقهان، مرجون، کحلاء، سهلابی، خیر، خیری زرد، میشامیش بهار، همیشه جوان ییاد شده است. گلهای من زرد طلایی بوده، بدون دمگل روی نهنج قرار گرفته، در ساعت نه تاده صبح باز و در ساعت چهار تا پنج بعدازظهر بسته می‏شوند، و با اینکه فاقد نوش است زنبور عسل به آن راغب بوده، و گرده‏های آن را می‏خورد. نوع کوهی من که در اطراف مسجد سلیمان زیاد است به تنباکوی کوه معروف بوده، و ترکان به آن داغ توتونی و اعراب دخان الفوخ گویند، و به زبان محلی اوکوزوکوزو و پنیر نامیده می‏شود. در مجارستان، بلغارستان و سوئیس روستاییان آن را به جای توتون به کار می‏برند و در بلوچستان قلیان را با آن چاق می‏کنند. گیاه من چه بیابانی و چه کوهی خزان نمی‏کنند، ساقه کوهی من ببه قدر ذرعی طول داشته و به کلفتی انگشت است، دارای رطوبتی چسبناک می‏باشد که به دست می‏چسبد، گل من دارای یک ماده زرد رنگ، یک ماده تلخ و مقداری صمغ و زرین بوده، لعابدار است. ریشه من دارای اینولین می‏باشد.
گل من در مجاورت آب یک ماده ژلاتینی از خود تراوش می‏کند که بر روی ساقه منتشر شده آن را چسبناک می‏نماید و به شیره گل همیشه بهار معروف است. دمکرده پنج گرم من به عنوان معرق و دمکرده بیست در هزار گل من به اندازه یک لیتر در بیست و چهار ساعت به عنوان پیشاب آور به کار می‏رود. شیره تازه برگ من به مقدار یک تا دو قاشق سوپ خوری مخلوط با شربت برای جلوگیری از استفراق و زخمهای معده و روده تجویز می‏شود. اگر چهار تا شش گرم شیره تازه ساقه مرا با ششصد گرم کره یا چربی دیگر مخلوط کرده ضماد نمایید، زخمهای بدخیم را سودمند بوده، و اثرش در روی زخمها و غدد سرطانی قابل توجه است، اگر برگ یا ساقه گیاه مرا در سرکه خیس نمایید، برای از بین بردن زگیل، میخچه و پینه دست و پا نافع است، خوردن برگ ساییده من جهت درمان اسهال سودمند می‏باشد. ضماد گل من با آرد جو جهت زخمهای پلید و چرکی و درد مفاصل و نقرس و سوختگی آتش و جهت درمان باد سرخ که تغ زده و خون از آن بیرون آمده باشد، و همچنین معالجه جوش غرور نافع است. گل و برگ من خون راتصفیه می‏نماید. حیض را باز می‏کند، ضد تشنج بوده و قی راند می‏آورد.
مبتلایان به اختلالات قاعدگی اگر یک هفته قبل از روز رگل، گل مرا مصرف نمایند به موقع به وضع طبیعی و بدون درد باز خواهند شد، اثر قاعده آور من در مبتلایان به کم خونی و ضعف اعجاب آور است. اختلالات کبدی و یرقان نیز با مصرف گل من از بین می‏رود.
در صنعت داروسازی از گل من تنوری تهیه می‏کنند که زخمها را بهتر از محلول مرکور کرم برای درمان سوختگی، سرمازدگی، و اگزما مفید بوده، و از همه بالاتر یک داروی مؤثر برای جلوگیری از تجزیه شدن خون سرطانی است و در روی زخمهای سرطانی اثر قاطع دارد، و برای معالجه جوش غرور، کورک، پینه، میخچه، زگیل نیز به کار می‏رود.
اگر گیاه انگلی سس که قبلاً خود را در زبانهای خوراکیها معرفی کرده است، به دور گیاه من بپیچد، و شیره مرا بمکد بهترین داروی ضد سرطان می‏باشد که پزشکان سنتی ایران بسیاری از مبتلایان را با آن نجات داده‏اند، و این خاصیت در افتیمون که نوعی سس می‏باشد بیشتر است.