فارسی من پیزر است، به من لوئی، روخ، لخ، رخ، حفاء بوط هم می‏گویند. در کتب داروسازی سنتی از من به نام یردی یاد شده است. جوانان امروز ممکن است مرا نشناسند ولی سالمندانی که چهل سال پیش را به خاطر دارند، می‏دانند که قبل از پیدایش سیمان، حوضها و آب انبارها را با ساروج می‏ساختند و آن ترکیبی از خاک رس، خاکستر، آهک و مقداری از پنبه من بود. عربی مرا شمع الماء و خفار نوشته است. در زبان فرانسه به من ماست و ماس آبی گویند. زیر زمینی و برگهای دراز شبیه برگ خرما می‏باشم. میوه من که از گلهای ماده به عمل می‏آید، به صورت استوانه‏ای فتیله مانند به طول یک وجب است که در آن دانه‏های زیادی در بین رشته هایی مانند پنبه وجود دارد. در بعضی از کشورها میوه نارس مرا مانند مارچوبه پخته و می‏خورند. ساقه زیر زمینی من دارای نشاسته بوده و در بعضی از کشورها به مصرف تغذیه انسان و حیوان می‏رسد. از پنبه من در صنعت کاغذ سازی استفاده می‏شود. جویدن ساقه زیر زمینی من برای از بین بردن بوی سیر، پیاز، و شراب اثر اعجاز آوری دارد، و همچنین دندان را سفید می‏کند و مانع خونریزی لثه‏ها می‏شود.
ضماد ریشه زیر زمینی من ورمهای گرم و خونی را معالجه می‏کند و پاشیدن گرد کوبیده آن روی جراحات، مانع خونریزی بوده و دهانه زخم را التیام می‏دهد. بیشتر آن را جهت درمان زخمهای چرکی و خوره‏ای به کار می‏برند. جوشانده و پخته آن برای جلوگیری از خونریزی معدی و ریوی هر دو نافع است.