فارسی من منداب است و در حقیقت نوعی شلغم هستم که بیخ من بزرگ نمی‏شود و مانند ریشه درختان بوده و قابل خوردن نیست. اعراب به گیاه من شلجم الزیت یعنی شلغم روغنی گویند. من در غالب مزارع ایران مخصوصاً اطراف تهران - رستم آباد - رود بار و شمال ایران می‏رویم، زنبور عسل از نیک نوش گیاه من استفاده می‏کند، و عسل آن خواص شفا بخش بسیار دارد. دانه‏های من دارای سی درصد مواد سفیده‏ای و سی و پنچ تا 45 درصد روغنی است، روغن آن به مصرف و معالجات دامپزشکی می‏رسد، و در معالجات انسانی به علت داشتن بوی زننده کمتر به کار برده می‏شود.(1)
قسمت‏های مختلف گیاه من به علت داشتن ویتامین ث زیاد جهت معالجه رقت خون تجویز می‏شود دانه‏های گیاه من پیشاب آور و نیرو بخش است، و اثر آن در تقویت قوی شهوانی غیر قابل انکار است، و برای رفع آب آوردن انساج و تقویت معده به کار می‏رود. دانه‏های من اثر قرمز کنده پوست بدن را دارد و می‏توان به جای خردل به کار برد. دمکرده 15 در هزار آن قی آور است. تخم و برگ گیاه در همه احوال از شلغم قوی‏تر بوده، و مقدار خوراک دانه‏های من سه گرم است. روغن دانه‏های من باد شکم و ضد امراض جلدی است، چه بخورند و چه بمالند - بذر من رنگ رخساره را باز می‏کند.