اسم من نارگیل دریایی است، به من نارجیل بحری هم می‏گویند، زادگاه من جزایر استوایی می‏باشد و قبل از ساختن کشتیهای اقیانوس پیما، کسی از درخت و محل رشد من آگاه نبود و میوه من به دریا ریخته می‏شد و مردم آن را از آب می‏گرفتند و هر کس به نوعی آن را تعبیر می‏کرد. در هر حال، من نوعی نارگیل هستم که میوه من ممکن است شبیه به دودانه خربزه می‏باشد که از طرف ناف مانند دولپه لوبیا به هم چسبیده‏اند. میوه من پس از خشک شدن بسیار سخت شده و چون هر قسمت آن بیضی شکل است، پس از قطع دو قسمت و خالی کردن درون آن به صورت دو کشکول در می‏آید و شما بارها آن را در دست درویشان دیده‏اید، ولی گمان نمی‏کنم پی به ماهیت آن برده و بدانید آنها را با چه می‏سازند. مغز میوه من مانند مغز نارگیل سفید است، ولی در اثر ماندن، کم کم زرد، سرخ و تیره می‏شود و طعم شیرین آن تلخ می‏گردد. مغز میوه تازه من پادزهر سموم مخصوصاً تریاک است و مواد سمی را از اعماق بدن کشیده و جذب می‏نماید و چون آن را به تریاک خورده بدهند، سم را به خود گرفته و تولید قی می‏کند و چون ماده سمی تمام شود، قی بند می‏آید و به همین جهت آن را کم کم به مسموم می‏خورانند، تا استفراق تمام شود. عده‏ای از این خاصیت من استفاده کرده، برای تشخیص مسمومیت به کار می‏برند. گذاشتن مغز میوه من بر محل نیش حشرات از قبیل مار، عقرب و زنبور نیز مفید بوده، سم را به خود کشیده و درد آن را تسکین می‏دهد.
در اویش خوردن آبرا در کشکولی که از نارگیل دریایی درست شده باشد، سودمند دانسته و آن را دافع سموم بدن می‏دانند.