امام زین العابدین (علیه السلام) شب‏ها نقاب به صورتش می‏کشید، غذا و کیسه پول به دوش می‏گرفت و در میان فقرا و بستگان سادات خود تقسیم می‏کرد. آنان نمی‏دانستند که این آقا کیست چه بسا به زین العابدین نا سزا می‏گفتند: آقا! باز شما؛ ولی پسر عموی ما علی بن الحسین (علیه السلام) هیچ به فکر ما نیست. بعد از رحلت امام زین العابدین (علیه السلام)، آنان پی بردند مردی که هر شب برایشان غذا می‏آورد، امام زین العابدین بود(5).