شخصی که در بنی اسرائیل مشهور به گناه بود، روزی بر سر چاهی رسید و سگی را تشنه یافت، عمامه خود را از سر باز کرد و به کاسه‏ای بست و داخل چاه کرد و از آن آب کشید و سگ را سیراب نمود.
خداوند این عمل او را پذیرفت و به واسطه یکی از انبیا به وی خبر داد که من سعی فلان کس را پسندیدم و راضی شدم و به خاطر محبتی که به مخلوق من نمود، او را آمرزیدم. چون آن شخص عاصی از وحی خدا با خبر شد، توبه نمود و از نیکان گردید(8).