یکی از بزرگان دین، همیشه راه‏های امیدواری به خدا را برای مردم ذکر می‏کرد. چون وی از دنیا رفت، او را در خواب دیدند، گفت: مرا بردند در موقف. خطاب پروردگار رسید که: چه چیز تو را بر این داشت که پیوسته، مردم را به طمع و امیدواری دعوت می‏کردی؟
من عرض کردم: می‏خواستم دوستی تو را در دل ایشان جای دهم.
خداوند تعالی فرمود: من تو را آمرزیدم(24).
عربی از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسید: چه کسی حساب رسی را در روز قیامت بر عهده خواهد داشت؟
حضرت فرمود: خدا.
مرد عرب گفت: آیا او خود این کار را بر عهده دارد.
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم): بله.
آن عرب تبسمی نمود.
پیامبر فرمود: چرا خندیدی؟
مرد گفت: کریم و بزرگوار آنگاه که قدرت پیدا کند، در می‏گذرد و آنگاه که به محاسبه بنشیند مسامحه می‏کند و آسان می‏گیرد.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: این مرد راست می‏گوید. آگاه باشید که کریم و بزرگواری بخشنده‏تر و بزرگوارتر از خدا نیست. او اکرم الاکرمین و بزرگوارترین بزرگواران است. سپس، حضرت فرمود: این اعرابی فقیه شد!(25)