حسین بن علی (علیه السلام) درویشی را دید و پرسید: اسمت چیست و فرزند چه کسی هستی؟
درویش گفت: من فلانم پسر فلان.
امام حسین (علیه السلام) فرمود: چه خوب شد که آمدی مدت زیادی است که من دنبال تو هستم؛ زیرا در یادداشت‏های پدر خویش دیده‏ام که پدرم چندین درهم به تو بدهکار است، اکنون می‏خواهم تا ذمه پدر خود را از حق تو فارغ گردانم. امام به این بهانه به درویش کمک کرد.