مردی نامه‏ای به امام حسن مجتبی (علیه السلام) داد که در آن اظهار حاجت نموده بود. حضرت بدون آن که نامه را بخواند، فرمود: حاجتت را بر آورده می‏کنم. کسی به ایشان عرض کرد: خوب بود نگاهی به نامه‏اش می‏انداختید و طبق آن عنایت می‏فرمودید.
حضرت فرمود: همین اندازه که او ذلیلانه پیش روی من بایستد، تا نامه‏اش را بخوانم مورد سئوال خداوند قرار خواهم گرفت.