روزی علی (علیه السلام) از مال شخصی خود، مقدار زیادی خرما برای شخصی که به او عرض حاجت هم نکرده بود، فرستاد.
مردی به امیرمؤمنان (علیه السلام) اعتراض کرد که آن شخص از تو چیزی نخواست و در ضمن، یک پنجم این خرما هم برایش کافی بود؛ چرا این قدر زیاد می‏فرستی؟
علی (علیه السلام) فرمود:
خدا امثال تو را در میان مسلمانان زیاد نکند! تو چقدر آدم پستی هستی، من می‏بخشم و تو بخل می‏ورزی! اگر بنا شود من فقط به کسانی ببخشم که از من تمنا و تقاضا کرده‏اند، بخشش نکرده‏ام؛ بلکه عوض آن چه را که از آنها گرفته‏ام، به آنها داده‏ام. آنها را وادار کرده‏ام که روی خود را که هنگام سجده برای خدا بر خاک می‏نهند، متوجه من کنند. پس کار من معاوضه و معامله است و در حقیقت در عوض بذل آبروی اشخاص، چیزی به آنها بخشیده‏ام.