شیخ بهایی در کشکول، از امام صادق (علیه السلام) نقل می‏کند:
سفیان ثوری گفت: به خدمت امام صادق (علیه السلام) رفتم تا شرح صدر و نورانیت دل پیدا کنم؛ اما وقتی در حضور آن حضرت نشستم، امام مرا نپذیرفت و فرمود: کار دارم.
من از منزل امام حرکت کردم و بر سر قبر پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) رفتم، دو رکعت نماز خواندم و به ایشان متوسل شدم که امام صادق (علیه السلام) مرا بپذیرد و دلش را با من مهربان کند.
سفیان می‏گوید: بعد از توسلم، خدمت امام صادق (علیه السلام) آمدم و امام (علیه السلام) مرا با گرمی پذیرفت. امام (علیه السلام) به من فرمود: آیا به این جا آمدی که شرح صدر پیدا کنی؟ گفتم: بله، یا بن رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)!
امام فرمود: اگر می‏خواهی شرح صدر پیدا کنی، باید بر سه چیز مواظبت کنی:
ای سفیان! بدان که تو عبدی و او مولاست و عبد باید در مقابل مولا صد درصد تسلیم باشد.
ای سفیان! باید توجه داشته باشی که مولای تو، هم غضب دارد و هم رضایت، مواظب باش کارهایی انجام ندهی که خدا از تو راضی باشد و از کارهایی که غضب او را به همراه دارد دوری کنی.
ای سفیان! تو عبدی، خودت و آنچه داری، متعلق به مولاست.