امام سجاد (علیه السلام): الرضا بالمکروه ارفع درجات الیقین(391)؛ راضی بودن به ناخوشی بالاترین درجات یقین است.
خداوند به حضرت داود (علیه السلام) وحی کرد: که به خلاده، دختر اوس، مژده بهشت بده و او را آگاه کن که هم نشین تو در بهشت است.
داود (علیه السلام) بر در خانه او رفت و در زد. خلاده در را باز کرد، تا چشمش به حضرت داود (علیه السلام) افتاد، او را شناخت و گفت: آیا درباره من چیزی نازل شده است که به اینجا آمده‏ای؟
حضرت داود (علیه السلام) گفت: آری.
خلاده عرض کرد: آن چیست؟
داود (علیه السلام) فرمود: آن وحی الهی است.
خلاده گفت: آن زن من نیستم، شاید زنی هم نام من است. من در خود چیزی نمی‏بینم که درباره‏ام وحی شود؛ ممکن است اشتباهی شده باشد.
داود گفت: کمی از زندگی خود برایم بگو.
خلاده گفت: هر درد و زیانی به من رسید صبر و تحمل کردم و چنان تسلیم رضای خدا بودم که از او نخواستم آن را بر گرداند، مگر به رضای خودش و به جای آن عوض نخواستم و شکر کردم.
حضرت داود (علیه السلام) گفت: به همین جهت به این مقام رسیده‏ای.
امام صادق (علیه السلام) پس از ذکر این ماجرا فرمود: این است دینی که خداوند، آن را برای بندگان صالحش پسندیده است.
امام صادق (علیه السلام): ان اعلم الناس بالله ارضاهم بقضاء الله(392)؛ خدا شناس‏ترین مردم کسی است که به قضای الهی راضی‏تر باشد.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم): ارض بقسم الله تکن اغنی الناس(393)؛ به قسمت خدا راضی باش تا غنی‏ترین مردم باشی.