حضرت عیسی (علیه السلام) به حواریین گفت:
من خواهش و حاجتی دارم، اگر قول می‏دهید آن را برآورید، بگویم. حواریین گفتند: هر چه امر کنی اطاعت می‏کنیم.
حضرت عیسی (علیه السلام) از جا حرکت کرد و پاهای یکایک آنها را شست.
حواریین در خود احساس ناراحتی می‏کردند و همین که کار عیسی (علیه السلام) پایان یافت، حواریین گفتند: تو معلم ما هستی، شایسته این بود که ما پای تو را می‏شستیم، نه تو!
حضرت عیسی فرمود: این کار را کردم! تا به شما بفهمانم که از همه مردم سزاوارتر به اینکه خدمت مردم را به عهده بگیرد، عالم است.
این کار را کردم تا تواضع کرده باشم و شما درس تواضع را فرا گیرید و بعد از من، که عهده دار تعلیم و ارشاد مردم می‏شوید، راه و روش خود را تواضع و خدمت به خلق قرار دهید. در حقیقت حکمت در زمین تواضع رشد می‏کند، نه در زمین تکبر، همان گونه که گیاه در زمین نرم دشت می‏روید، نه در زمین سخت کوهستان(94).