ابو سعید خدری. یکی از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، از حضرت روایت کرده است:
آن حضرت خود به شتر علف می‏داد و آن را می‏بست و خانه را جارو می‏کرد و گوسفند را می‏دوشید. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نعلین خود را پینه می‏کرد، جامه خود را وصله می‏نمود و با خدمت کاران غذا می‏خورد، و چون خادم، از آسیا کردن خسته می‏شد، آن حضرت، خود به آن کار ادامه می‏داد. او از بازار، خرید می‏کرد و دست را به گوشه جامه خود می‏گرفت و بدین صورت هر چه خریده بود به خانه می‏آورد. او در برخورد با نمازگزاران؛ غنی و فقیر، کوچک و بزرگ، سیاه و سفید و آزاد و بنده، خود ابتدا سلام می‏کرد. لباس خانه و بیرون او یکی بود و هر کس او را می‏خواند، اجابت می‏کرد و آن چه که او را به آن دعوت می‏کردند حقیر نمی‏شمرد، اگر چه به جز خرمای پوسیده چیزی دیگری نبود. رسول گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) با مردمان، خوش خلق، کریم الطبع، گشاده رو و فروتن و دل او نسبت به همه مسلمانان و اهل ذمه، رقیق بود(89).