مردی از شیعیان خدمت حضرت صادق (علیه السلام) آمد و از فقر و تنگدستی خویش شکایت نمود.
حضرت فرمود: تو از دوستان مایی و اظهار فقر و تنگدستی می‏کنی، با اینکه تمام شیعیان ما بی نیاز هستند. حضرت آنگاه فرمود: تو را تجارت پر فایده‏ای است که بی نیازت کرده است. مرد، عرض کرد: آن تجارت چیست؟
حضرت فرمود: اگر کسی از ثروتمندان بگوید: روی زمین را برای تو پر از نقره می‏کنم و تو دوستی و ولایت اهل بیت پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را از قلب خود خارج کن و نسبت به دشمنان آنها دوستی و محبت پیدا نما، آیا حاضر می‏شوی؟
مرد عرض کرد: نه یا بن رسول الله! اگر چه دنیا را پر از طلا بنماید.
حضرت فرمود: پس تو فقیر نیستی، بینوا کسی است که آنچه تو داری نداشته باشد. سپس حضرت مقداری مال به او بخشید و آن مرد مرخص شد.