حجر بن عدی چون زمان شهادت او و شش نفر از یارانش فرا رسید، به جلاد گفت: اگر بناست فرزندم (همام) را به قتل برسانید، اول او را بکشید. چون دلیل خواستند، گفت: ترسیدم او برق شمشیر را در گردنم ببیند و از بیم آن، از ولایت علی (علیه السلام) دست بردارد.
حجر بن عدی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل کرده است که: ای حجر! تو در راه دوستی علی (علیه السلام) کشته می‏شوی؛ اما چون سرت بر زمین بیفتد، از خاک، چشمه آب می‏جوشد و سرت را می‏شوید. هنگامی که سر از تن او جدا شد و بر زمین افتاد چشمه آبی جوشید و سر مطهژرش را شست.