شخصی از اهل خراسان، از راه دور و با رنج فراوان، در حالتی که عشق به اهل بیت (علیه السلام) در وجودش موج می‏زد، با پای پیاده و کفش‏های پاره که پایش را زخمی کرده بود، خدمت امام باقر (علیه السلام) رسید و خدا را به خاطر این ملاقات، شکر کرد و عرض کرد: یا بن رسول الله! هیچ چیز، جز محبت شما اهل بیت مرا به اینجا نکشانده است.
بعد پاهای زخمی شده خود را به حضرت نشان داد. امام فرمود: هر کس هر چه را دوست داشته باشد، با همان محشور می‏شود(191).