امام صادق (علیه السلام) فرمود:
وقتی خداوند اراده کرد روح ابراهیم (علیه السلام) را قبض کند، ملک الموت را به سویش فرستاد.
عزرائیل به نزد ابراهیم (علیه السلام) آمد و به او سلام داد.
ابراهیم (علیه السلام) جواب او را داد و گفت: به دیدار من آمده‏ای یا اینکه کار دیگری داری.
عزرائیل گفت: آمده‏ام تو را قبض روح کنم.
ابراهیم گفت: هل رایت خلیلاً یمیت خلیلاً؛ آیا دیده‏ای که دوست، دوست خود را بمیراند.
عزرائیل برگشت. خداوند به او فرمود: برگرد و به وی بگو: هل رایت حبیبا یکره لقاء حبیبه؛ آیا دیده‏ای که دوستی از ملاقات دوست خود کراهت داشته باشد؛ بلکه دوست، دیدار دوستش را دوست دارد.
ابراهیم (علیه السلام) گفت: ای ملک الموت! حال، مرا قبض روح کن!