امام صادق (علیه السلام) فرمود:
یکی از علما نزد عابدی رفت و از او پرسید: نماز خواندنت چگونه و چقدر است؟
عابد گفت: از عبادت کسی مثل من می‏پرسند! با اینکه من زمان بسیاری به عبادت اشتغال دارم.
عالم گفت: گریه و زاری تو هنگام مناجات چگونه است؟
عابد گفت: آن قدر می‏گریم که اشک‏هایم جاری گردد.
عالم گفت: همانا اگر خندان باشی؛ ولی حالت ترس از خدا در تو باشد، بهتر از گریه‏ای است که به آن ببالی و افتخار کنی.
ان المدل لا یصعد من عمله شیی؛ کسی که به عملش ببالد، چیزی از عملش بالا نمی‏رود(202).